نگاهی اجمالی به حقوق زنان
شهروند
زنان با وجود این‌که نیمی از پیکر جامعه بشری را تشکیل می‌دهند، با آن هم از آسیب‌پذیرترین اقشار جوامع به شمار می‌روند. همواره حقوق آنان زیر پا شده، در اکثر امور جامعه کاملاً نادیده گرفته شده و از حقوق اساسی‌شان محروم می‌شوند. متاسفانه گروهک‌های افراط‌گرا و تندرو مثل طالبان که قرائت‌های گوناگونی از دین و مذهب ارایه می‌کنند، عموماً آن‌ها را مورد آزار‌و‌اذیت و خشونت قرار می‌دهند.
زنان در امر سیاست‌گذاری، از حقوق ویژه‌ای برخور‌دارند و این حق را دین مبین اسلام اعطا کرده است. در زمان پیامبر اسلام زنان در تمام امور اعم از جهاد، بیعت و هجرت با پیامبر سهم و نقش فعال داشتند. زمانی که شهر مکه توسط مسلمانان فتح شد، رسول اکرم با زنان به‌طور جداگانه بیعت کرد و بیعت ایشان را پذیرفت. این بیعت را در تاریخ اسلام به نام بیعت اسلام یاد می‌کنند. این یک مثال بارز و روشن مشارکت زنان در امور سیاسی اسلام است. همچنان در زمینه فعالیت‌‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، علمی و فرهنگی از استقلال کامل بر‌خوردار بوده و از نظر دین اسلام و شریعت هیچ‌گونه مانعی وجود ندارد.
اگر نگاهی اجمالی به صدر اسلام بیندازیم، در‌می‌یابیم که زنان قهرمانان و حماسه‌سازان تاریخ بوده و در ابعاد مختلف جامعه آن وقت فعالیت‌‌های مختلف علمی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و حتا نظامی داشته‌اند. مثلاً ام‌المومنین حضرت بی‌بی خدیجه تاجری بزرگ و معروف بود و تجارتی بزرگ را رهبری می‌کرد. او اکثر دارایی‌های خود را خرج گسترش اسلام کرد. همچنان بی‌بی زینب، قهرمان کربلا، که در زمان خلافت پدرش حضرت امام علی بن ابی‌طالب در شهر کوفه قرآن تدریس می‌کرد و در حادثه عاشورا نقش مفید و ارزنده‌ای را ایفا کرده و مکتب سید‌الشهدا را ماندگار تاریخ ساخت.
اما بدبختانه در جامعه امروزی و سنتی افغانستان که قرائت‌های گوناگون و خودساخته و پرداخته نسبت به زنان و حقوق آن‌ها از دین مبین اسلام دارند و از مجرا‌های مختلف نیز مطرح شده است، زنان را از حقوق اساسی‌شان و به‌خصوص حق تعلیم و کار محروم می‌کنند. در حالی که دین اسلام هیچ‌گونه شغل مشروع و قانونی را برای زنان منع نکرده است.
شوربختانه بعد از فروپاشی نظام سیاسی جمهوریت به دست گروه کوچک، تندرو و افراط‌گرای طالب، یک بار دیگر مردم افغانستان و به‌ویژه زنان و جوانان در پرتگاه سقوط و نابودی قرار گرفته و همه امید‌ها و آرزو‌‌هایی که در سر داشتند، با خاک یکسان شده است. در مدت بیست سالی که نظام سیاسی نوین شکل گرفته بود، قشر جوانان کشور اعم از دختران و پسران موفقیت‌های زیاد و چشم‌‌گیری را در عرصه‌‌های کسب علم و دانش، ورزش، هنر، فرهنگ و حتا سیاست حاصل کرده بودند که برای مردم افغانستان حایز اهمیت و ارزش است؛ ولی با روی‌کار‌آمدن دوباره گروه افراط‌گرای طالب، یک بار دیگر به دوران جهل و نادانی و سیاه‌چاله تاریخ رجعت داده شده‌اند که بی‌نهایت اسف‌بار و دردآور بوده و غیر‌قابل تحمل است.
زنان افغانستانی مظلوم‌ترین قشر تاریخ جهان خواهند بود؛ چون در بدترین شرایط و سخت‌ترین وضعیت، در خط مقدم نبرد در مقابل گروه جهل و جنایت قرار دارند. در این راه قربانی‌های زیادی را نیز داده‌اند. کشتن‌های بی‌رحمانه، زندانی شدن و شکنجه شدن تا مسدود شدن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها و ممانعت از کار آن‌ها گوشه‌ای از جنایات و ظلم‌های گروه طالبان بر زنان را نشان می‌دهد. البته در این مصیبت و جنایت‌ها تنها تقصیر طالب هم نیست، بلکه قدرت‌های بزرگ دنیا که حامیان درجه یک و سینه‌چاکان حقوق بشر در جهان خود را می‌دانند، نیز در این بدبختی دخیل و شریک‌اند؛ چون آن‌ها به خاطر تامین منافع‌شان این تروریست‌ها را به قدرت رسانیدند و میلون‌ها دالر کمک نقدی و غیر‌نقدی را در اختیارشان قرار داده‌اند. ما آن‌ها را نیز در کشتن و سرکوب کردن مردم و به‌خصوص جوانان و زنان، مقصر می‌دانیم.
برای ما فرقی نمی‌کند که جنایت از طالب است یا از طرف حامیان‌شان، ولی این را بدانند که خیلی از قدرت‌های بزرگ و کوچک در این سرزمین غروب کرده و زوال یافته‌اند و جز تاریخ سیاه و ننگین چیزی دیگر از خود بر‌جا نگذاشته‌اند. این بار تاریخ مبارزات افغانستان به نام زنان رقم خواهد خورد و این زنان آن‌ها را به انزوای تاریخ سوق خواهند داد و آینده سالم و بهتری را به ارمغان خواهند آورد.
