تلاش حلقات «هم‌سو» با طالبان برای توقف عملیات «ضرب ظفر ۱۷» در غور
سیدحسن حسینی
مناطق غربی ولایت غور طی روزهای گذشته محل درگیری نیروهای امنیتی و طالبان بوده است. بنا بر گزارش مقام‌های محلی در این ولایت، در پی راه‌اندازی «عملیات ضرب ظفر ۱۷» با اشتراک نیروهای امنیتی و خیزش مردمی، بیش از ۲۰۰ طالب جنگ‌جو در ولسوالی‌های شهرک و جام این ولایت جان باخته‌اند و روحیه‌ی جنگی اعضای این گروه تضعیف شده است.
گزارش‌ها می‌رساند که دست‌کم از مجموع ۹ ولسوالی در غور، شش ولسوالی آن هم‌چنان حضور سنگین طالبان را تحمل می‌کنند. طالبان علاوه بر مانور در برابر مردم و دولت، با بستن شاهراه هرات-غور و غور-کابل از طرف شرق و غرب این ولایت، سعی در تنگ کردن دامنه‌ی محاصره‌ی جنگی و اقتصادی بر مردم این ولایت دارند. خطوط مخابراتی از دو هفته به این سو مختل شده و انترنت به کلی از دسترس خبرنگاران، فعالان مدنی و حتا برخی از مقام‌های دولتی به دور است. در همین حال شورای ولایتی غور اعلام کرده است که برخی از حلقات در مرکز کشور کمرشان را برای ناامن‌سازی هرچه بیشتر این ولایت بسته‌اند.
محاصره‌ی پر‌دوام
از دو ماه به این طرف آتش جنگ طالبان و نیروهای امنیتی در بخش‌های مختلف ولایت غور زبانه می‌کشد. طالبان با حضور سنگین در شش ولسوالی این ولایت، عرصه‌ی زنده‌گی را با گذشت هر روز بر مردم تنگ کرده‌اند.
این گروه هم‌چنان از ماه‌ها به این طرف دو ولسوالی پسابند و چهارسده را در تحریم اقتصادی قرار داده و مسیرهای منتهی به آن ولسوالی‌ها را ماین‌گذاری کرده‌اند. بنا بر گزارش‌های محلی، قیمت مواد اولیه‌ی غذایی و مواد سوختی در این دو ولسوالی، از مدتی به این سو افزایش بی‌سابقه یافته است.
نجیب‌الله نظری، از فعالان مدنی در غور، به روزنامه‌ی ۸صبح می‌گوید که طالبان به جز مردم محلی، به کس دیگری اجازه‌ی ورود و خروج به این دو ولسوالی را نمی‌دهند. آقای نظری می‌افزاید که این قضیه سبب شده مردم نسبت به آن‌چه که در جریان است، نگران شوند و هر کسی که توان بیرون رفتن از منطقه را دارد، با جای گذاشتن خانه و کاشانه، از محل بگریزد.
جنگ شعله‌ور دولت با طالبان
حضور سنگین طالبان تنها منحصر به دو ولسوالی پسابند و چهارسده نیست. جنگ‌جویان این گروه در حداقل شش ولسوالی غربی ولایت غور حضور سنگین دارند و برای نیروهای دولتی و مردم شاخه و شانه می‌کشند.
حمیدالله متحد، نماینده مردم در شورای ولایتی غور، می‌گوید که طالبان با افراز کمین و ایست بازرسی در مناطق مختلف غرب و شرق غور، مردم را از موترها پیاده کرده و از این طریق سعی در فشار آوردن بر دولت و مردم دارند. آقای متحد می‌افزاید که بارها دیده شده که طالبان عملاً به حقوق مردم تجاوز کرده و از آنان باج می‌گیرند. جمع‌آوری عشر و زکات از زمین‌ها و دارایی مردم، مشکل دیگری است که به باور آقای متحد، طالبان بر سایر چالش‌های مردم افزوده‌اند. آقای متحد تأکید می‌کند که تمرکز جنگ در مناطق غربی غور، سبب شده که فضای زنده‌گی اندکی نسبت به گذشته بر ساکنان ولسوالی‌های پسابند و چهارسده بهتر شود، اما این به معنای شکست حصر طالبان نیست. وی می‌گوید که این گروه هم‌چنان با پا‌فشاری بر محاصره‌ی این دو ولسوالی، علیه مردم و دولت دندان‌تیزی می‌کند.
در سوی دیگر عبدالحی خطیبی، سخنگوی والی غور، در گفت‌وگو با روزنامه‌ی ۸صبح، حضور طالبان را در بیشتر ولسوالی‌های این ولایت تأیید می‌کند، اما راه‌اندازی «عملیات ضرب ظفر ۱۷» را گامی از سوی دولت برای عقب زدن جنگ‌جویان این گروه عنوان می‌کند.
«دره‌ی جام، کمنج و بیدان» از مناطقی هستند که به گفته‌ی آقای خطیبی، شاهد نبرد نیروهای دولتی و خیزش مردمی با طالبان بوده‌اند. این مقام دولتی می‌گوید که روز جمعه، نیروهای خیزش مردمی منطقه‌ی «کمنج» را از وجود اجساد طالبان پاکسازی کرده‌اند.
در سوی دیگر نجیب‌الله نظری، فعال مدنی در غور می‌گوید که طالبان علاوه بر ماین‌گذاری مسیرهای منتهی به چهارسده و پسابند، دو طرف شرق و غرب شاهراه منتهی به مرکز ولایت غور را هم ماین فرش کرده‌اند. وی می‌گوید که پیش‌روی نیروهای امنیتی و خیزش مردمی از زمین به سمت مواضع طالبان کند است، اما نیروهای حمایت قاطع با پروازهای متعدد سعی در عقب زدن طالبان دارند.
سایه‌ی جنگ در شش ولسوالی
مسیرهای شاهراه هرات-غور و غور-کابل از ماه‌ها به این طرف محل درگیری طالبان و دولت است. ولسوالی دولت‌یار در ۶۰ کیلومتری مرکز ولایت غور، از نزدیک‌ترین مناطق اداری محلی در این ولایت به شمار می‌رود. شاهراه غور-کابل از این ولسوالی می‌گذرد که از مدتی طالبان در آن جای خوش کرده‌اند.
شواهد نشان می‌دهد که طالبان علاوه بر مسدود‌سازی شاهراه، اجازه‌ی کار و فعالیت به پروژه‌های انکشافی را هم در این ولایت نمی‌دهند. اضافه بر این بر بنیاد گزارش‌ها، به جز ساختمان ولسوالی دولت‌یار، تمام مناطق آن از جمله فرماندهی پولیس این ولسوالی زیر کنترل طالبان رفته است.
وضعیت در ولسوالی‌های تولک، تیوره و دولینه هم بهتر از ولسوالی‌های پسابند، چهارسده، جام، شهرک، دولت‌یار و سایر مناطق ناامن این ولایت نیست. خبرنگاران، مردم عادی و فعالان مدنی علاوه بر تحمل ناامنی در غور، از مدتی به این طرف دسترسی محدود به انترنت دارند. خبرنگاران محلی گزارش داده‌اند که طالبان با تهدید پی‌هم شرکت‌های مخابراتی، زمینه‌ی فعالیت این شبکه‌ها را در غور گرفته و در مواردی حتا دکل‌های مخابراتی را طعمه‌ی شعله‌های آتش کرده‌اند.
حمایت «حلقات مشخص» از طالبان
نشر گزارش‌های پی‌هم رسانه‌ها از وضعیت وخیم امنیتی در ولایت غور، سبب شد که دو هفته پیش عملیات نیروهای امنیتی افغانستان و نیروهای حمایت قاطع برای سرکوب طالبان آغاز شود.
طی این مدت طالبان تلفات سنگینی به خود دیده‌اند و دفتر والی غور با تأیید این خبر، گفته که تمرکز نیروهای امنیتی برای تأمین امنیت بیشتر شده است.
عملیات ضرب ظفر ۱۷ در همکاری با خیزش مردمی و نیروهای حمایت قاطع در حالی در مناطق غربی غور راه‌اندازی شده که به گفته‌ی اعضای شورای ولایتی غور، برخی حلقات در مرکز کشور سعی در حمایت از طالبان دارند.
حمیدا‌الله متحد، عضو شورای ولایتی غور می‌گوید، شماری از بزرگان و کسانی که در صفوف طالبان در ولایت غور علیه دولت می‌جنگند، پشت دروازه‌های شورای امنیت صف کشیده‌اند تا جلو ادامه‌ی عملیات نیروهای امنیتی را علیه طالبان در غور بگیرند. آقای متحد می‌افزاید که دولت باید برای شناسایی این «حلقات مشخص» جدیت نشان داده و با آنان کرنش نشان ندهد.
جنگ در ولایت غور داستان امروز و دیروز نیست، اما به گفته‌ی شورای ولایتی، فعالان مدنی و مردم ولایت غور، عزم دولت برای سرکوب طالبان در این ولایت باید راسخ‌تر باشد.
