فرهنگی - داستان

باری دوست گرمابه و گلستان من، همان پیرمرد روزگاردیده که مزه سرد و گرم روزگار را چشیده و می‌داند که دو جمع دو چهار نان می‌شود، روایت می‌کرد که روزی و روزگاری سرزمینی بود که مردمانش عادت‌های عجیبی داشتند. یکی از عادت‌های آن مردم این...

اشاره: دکتر کاوه جبران، شاعر، نویسنده و استاد دانشگاه از چهره‌های مطرح عرصه ادبیات فارسی است. او باور دارد که ادبیات باید مصلح اجتماعی باشد و انسان را از قیود سرمایه‌داری رها سازد.  به گفته او ادبیات بایستی سخنی برآمده از گفت‌وگوی مولف با زمانه‌اش...

مقدمه در ادبیات مدرن افغانستان، زنان به دلیل نقش فزاینده‌شان در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی جایگاه قابل توجهی داشته‌اند. ادبیات بیست سال پسین گزارش‌های جذاب و صادقانه‌ای از افزایش آگاهی، انعطاف‌پذیری و توان‌مند‌سازی زنان ارایه می‌دهد که بر پیچیده‌گی زنده‌گی در افغانستان تأکید می‌کند. بنابراین،...

باری به پیرمرد حکایت می‌کردم که مردمان دهکده ما از پرنده‌ای که آن را جغد یا بوم می‌گویند، نفرت سنگینی دارند. مردم می‌گویند: بوم عاشق تاریکی است؛ پرنده شب است؛ از روشنایی خورشید نفرت دارد. شب که می‌شود، صدایش از خرابه‌های دهکده‌ها یا هم از...

پیرمرد گفت: امروز کسی از من پرسش عجیبی کرد! گفتم: چگونه پرسشی؟ خنده‌ای کرد و گفت: راستش از شرم گفته نمی‌توانم. گفتم: چرا؟ گفت: به گمانم می‌خواست مرا مسخره کند. گفتم: پرسش بیهوده او چه بود؟ پیرمرد گفت: او پرسید که فیل تخم می‌دهد یا...

روایت پیرمرد درباره نژادشناسی ضحاک ماران برایم خیلی‌ انگیزنده بود. هر بار که سیمای ضحاک را با آن دو مار سیاه در ذهن خود تصور می‌کردم، راستش می‌ترسیدم؛ اما به روی خود نمی‌آوردم. چند روز چشم به راه پیرمرد ماندم که بیاید و این روایت...

اخیراً جانورشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که در میان ضحاک‌ ماران یا ضحاک ماردوش و چل‌تار‌بر‌سران با اقتدار، پیوند ژنیتیکی بسیار نزدیکی وجود دارد، گویی دو شاخته‌اند از یک درخت. تازه‌ترین پژوهش‌ها نشان می‌دهد که ژن‌های آنان با ژن‌های یک نوع مار سمی آدمی‌خوار هم‌خوانی...

پیر‌مرد گفت: به گمانم رهبران سیاسی و حکومت‌داران در افغانستان، هیچ‌گاهی گلستان سعدی را برگ‌گردانی نکرده‌ و از آن گنجینه بزرگ، پند، اندرز و حکمت نیاموخته‌اند. پرسیدم: چگونه؟ گفت: اگر از گلستان بویی می‌بردند، حکمت کشورداری و دادگری را فرا می‌گرفتند. بعد در پیوند به...

دوباره از پیرمرد پرسیدم: «پیرمرد! عمر خیام که زنده‌گی و هستی را ناپایدار می‌یابد، پس چه سخن دیگری دارد؟ آیا انسان را مانند اهل تصوف به گوشه‌گیری و ریاضت و ترک جلوه‌های ظاهری جهان فرا می‌خواند تا از لذت جهان دوری ‌کنند؟» پیرمرد، از ته...

از پیرمرد بازهم پرسیدم: «خیام انسان پس از مرگ را چگونه می‌بیند؟ یعنی پس از مرگ انسان چه سرنوشتی دارد؟» پیرمرد گفت: «به گمانم در آن سوی پرده مرگ، انسان برای خیام مفهوم پیچیده‌ای ندارد. سفر انسانی که خیام توصیف می‌کند، با مرگ او پایان...