قانون لچکان افغانستان – طنز
موسی ظفر
باب اول: تعریف
ماده اول: اسم لچک بر آن‌عده از مردان عزیز افغانستان اطلاق می‌گردد که:
۱. فقط از ۰٫۰۲ درصد مغز خود استفاده می‌کنند و بقیه را امانت خدا می‌دانند و به آن خیانت نمی‌کنند.
۲. در مراسم یادبود و هنگام ابراز شادمانی شلیک هوایی می‌کنند.
۳. جاده‌ها را می‌بندند و نظم‌عامه را اخلال می‌کنند.
۴. باسن خود را از شیشه موتر بیرون می‌کشند تا درختان کنار جاده را بشمارند.
۵. بر موترهای خود گِل و یا رنگ می‌مالند و آن را با نماد مذهبی و سیاسی در حد افراط تزئین می‌کنند.
۶. پلیت موتر خود را به نام عمه و خاله و شماره وکالت و اسم ولایت و تاریخ تولد پدربزرگش تغییر می‌دهند.
ماده دوم: صفت‌های هم‌چون اوباش، قروتک، لنده‌غر، ولگرد، پای‌لچ، بی‌بندوبار، به‌ثبوت و غیره با صفت لچک بار معنایی یکسان دارند و بر مبنای قانون همه لچک پنداشته می‌شوند.
باب دوم: حقوق و آزادی‌های لچکان
ماده سوم: هر لچک حق دارد تا هنگام لچکی از عکس‌های رهبران سیاسی افغانستان، نماد‌های مذهبی، سلاح خفیفه و ثقیله، لباس نظامی و سایر اشیای مورد نیاز آزادانه استفاده نمایند. هر نوع انتقاد از لچکی و ایجاد مزاحمت برای لچکان توهین به مقدسات و توهین به شهدای افغانستان پنداشته می‌شود و قابل پی‌گیری می‌باشد.
ماده چهارم: در صورت مزاحمت، لچکان حق دارند تا از طریق فیس‌بوک و به‌صورت زنده به رئیس‌جمهور و بانوی اول، معاونین اول و دوم و خانواده‌های عزیزشان، وزرای امنیتی و خواهران گرامی‌شان و در صورت نیاز به مادران بقیه شهروندان افغانستان دشنام بدهند و از آن‌ها با نام نیک یاد کنند.
ماده پنجم: اگر کسی از لچکان هنگام لچکی زخم برمی‌دارد، دولت مکلف است تا در یکی از شفاخانه‌های مجهز وی را تداوی نموده دوباره صحیح و سالم به کوچه بازگرداند. در صورتی‌که لچک در جریان مبارزه (چه توسط شلیک نیروهای امنیتی و یا شلیک خودی) به شهادت می‌رسد، دولت مکلف است تا مصارف دفن او را بپردازد و مصارف یک‌ساله خانواده‌اش را تأمین نماید.
باب سوم: احترام به حقوق لچکان
ماده ششم: طعنه‌زدن به لچکان که گویا اگر غیرت دارند به جنگ تروریست‌های طالب بروند، درست نیست. وظیفه لچکان مبارزه با آرامش شهر، ترساندن کودکان، چپه کردن کراچی فروشنده‌های غریب، توقف امبولانس، تصادف عمدی با موترهای مردم عام، مردار کردن جاده‌ها و تخریب دارایی‌های عامه است و آن‌ها هیچ مکلفیت انسانی و ارزشی ندارند.
ماده هفتم: کسانی که از لچکان افغانستان توقع اهدای خون، اهدای کتاب، توزیع نذر، برگزاری مراسم شمع‌افروزی و گل‌گذاری بر مزار دارند مکلف به پرداخت ۱۵۰۰۰ افغانی جریمه به صندوق جریمه بی‌عقل‌های افغانستان هستند و از حق رای‌دهی برای سه دوره محروم می‌شوند. توقع کار نیک و انسانی از یک لچک، مساوی به انجام عمل زنا به قصد لذت است.
ماده هشتم: شهروندان (هرچند اگر متضرر شده باشند) حق ندارند از افراد لچک متنفر باشند و در فیس‌بوک یا توییتر از آن‌ها انتقاد کنند و عمه‌شان را از چلوصاف بکشند. شهروندان باید به عقاید لچکان احترام بگذارند.
باب چهارم: رفتار نیک با لچکان
ماده نهم: نیروهای امنیتی اگر اشتباهاً کسی از لچکان محترم را دستگیر می‌کنند، حق ندارند با آن‌ها خشونت نمایند. همان‌گونه که خود لچکان از خشونت کار نمی‌گیرند و بسیار با محبت بر شهروندان شلیک می‌کنند، نیروهای امنیتی نیز باید در رفتارشان با لچکان محبت‌آمیز باشند. هیئتی از وزارت مالیه، وزارت زراعت و وزارت اقوام و قبایل تحت نظر آقای لطیف پدرام مکلف است برای وزارت‌های امنیتی گل رُز سرخ تامین نمایند تا نیروهای امنیتی هنگام دستگیری لچکان به آن‌ها گل اهدا کنند و سلفی بگیرند.
ماده دهم: لچک واسطه‌دار از بازداشت مصون است. لچک بی‌واسطه را فقط می‌توان ۷۲ ساعت بازداشت کرد. پس از اتمام این مدت نیروهای امنیتی مکلف‌اند لچک‌های بازداشت‌شده را به وساطت یکی از سیاست‌مداران قومی به صورت دسته‌جمعی رها نمایند و سلاح ضبط‌شده‌شان را به آن‌ها مسترد نمایند. درصورتی‌که نیروهای امنیتی مهمات کافی دارند، می‌توانند چند کارتن مرمی به آن‌ها بدهند تا سال آینده دست‌شان پیش هر کس و ناکس دراز نشود.
ماده یازدهم: قایل شدن هر نوع تبعیض میان لچکان یک قوم با لچکانی از قوم دیگر جرم است و با عامل آن برخورد قانونی صورت می‌گیرد. در برابر قانون همه لچک‌ها به صورت یکسان بی‌وجدان هستند و برخورد دوگانه با آن‌ها نقض قوانین ملی و بین‌المللی محسوب می‌گردد.
باب پنجم: انفاذ قانون
ماده دوازدهم: قانون لچکان افغانستان که بر اساس مصوبه شماره (۳) مورخ ۲۱ اسد ۱۳۹۸ کابینه جمهوری اسلامی افغانستان به داخل (۵) فصل و (۱۲) ماده تصویب گردیده است، پس از نشر آن در هفته‌نامه هشت شب، منظور و نافذ است.
