امروز تاشکند میزبان یک نشست بینالمللی در مورد افغانستان است. در این نشست کشورهای منطقهای، فرامنطقهای و سازمانهای بینالمللی گرد هم میآیند تا در مورد راههایی که میتواند به جنگ در افغانستان پایان دهد، بحث کنند. افغانستان هم موضع خودش را در این نشست توضیح خواهد داد. افغانستان ماه فبروری در کابل پیشنهاد بیسابقهای به طالبان داد. در آن نشست، رییس جمهور غنی به طالبان پیشنهاد مبادلهی مشروعیت داد و گفت که کابل حاضر است آنان را به عنوان یک واقعیت اجتماعی و یک جریان مشروع سیاسی به رسمیت بشناسد، دفتر آنان را در قطر رسمیت دهد و با آنان وارد مذاکره شود. در بدلش از طالبان خواست که دولت افغانستان را به عنوان یک واقعیت قبول کنند و روی میز مذاکره بیایند.
این پیشنهاد بیسابقه که برخی از سیاستمداران افغانستان آن را «پیشپرداخت» به طالبان توصیف کردند، نشان میدهد که افغانستان به پایان جنگ و مذاکره با طالبان تعهد دارد. مردم افغانستان میخواهند که جنگ چهلسالهی کشورشان به پایان برسد. برای مردم افغانستان ختم جنگ و تهیشدن سیاست از خشونت اهمیت دارد. مردم افغانستان میخواهند که سیاست در کشورشان مسالمتآمیز شود و هر گروهی که آرمان سیاسی دارد، از راههای قانونی و مشروع اهدافشان را دنبال کنند. افغانستان در نشست کابل تأکید کرد که حاضر است روی تمام موارد اختلافی با طالبان روی میز مذاکره بحث کند.
انتظار میرود که افغانستان همین پیشنهادها را در نشست تاشکند هم تکرار کند. کشورهای منطقه، فرامنطقه و سازمانهای بینالمللی هم از پیشنهادهای افغانستان حمایت کردهاند. روسیه و ازبکستان پیشتر اعلام کرده بودند که از پیشنهادهای کابل حمایت میکنند. وقتش است که کشورهای منطقه گامهای عملی بردارند. در این دیگر تردیدی نمانده است که کشورهایی مثل روسیه و ایران با طالبان تماس گسترده دارند. روسیه به تازهگی متهم شده است که برای حفظ روابط با طالبان و شاید راهاندازی یک جنگ نیابتی علیه امریکا، به گروه طالبان جنگافزار و مهمات بدهد. روسیه و ایران این اتهامها را رد میکنند. آنان مدعی اند که از طریق تماس با طالبان، ظرفیتهایی تولید کردهاند که میتوانند کابل را در تلاشهایش برای یافتن یک راه حل سیاسی برای جنگ، کمک کنند.
اگر این قدرتها صادق هستند، باید کانالهای تماسشان را به کار بگیرند و از آن طریق، طالبان را به مذاکره تشویق کنند. قدرت منطقهای و فرامنطقهای نباید افغانستان را میدان جنگ نیابتی با رقیبانش تصور کند. در این تردیدی نیست که افغانستان تأثیر استراتیژیک روی حیات و ممات هیچ کشوری ندارد، اما کسی نمیتواند انکار کند که پیچیدهشدن بحران افغانستان دامن کشورهای دیگر را هم میگیرد و در اینجا متوقف نمیماند. روسیه حتمی به یاد دارد که دشمنانش در اینجا میزبانی میشدند و دولت مستقل چیچن در اینجا به رسمیت شناخته شد. حملهی یازده سپتامبر به این دلیل صورت گرفت که القاعده در قلمرو افغانستان، شبکهای از اردوگاههای آموزشی، خانههای امن و قرارگاههای نظامی داشت. بنابراین دست کم گرفتن افغانستان و بدلکردن آن به میدان جنگ نیابتی به سود روسیه و هیچ کشوری نیست.
مردم افغانستان هم هیچ سودی در گسترش جنگ و بحران در منطقه ندارند. مردم افغانستان میخواهند کشور خودشان امن باشد. بنابراین همگرایی جهانی و منطقهای برای پایان جنگ در افغانستان به سود تمام کشورهای دنیا است و به رشد اقتصادی آسیای میانه و آسیای جنوبی کمک میکند. تمام قدرتهای جهانی و منطقهای باید برای ختم جنگ در افغانستان دست به کار شوند و اجازه ندهند که رویاهای مردم منطقه برای رسیدن به یک زندهگی بهتر از بین برود.