آتشه مهاجرین افغانستان، بر علیه زنان دعوت به خشونت کرد
صمد صمیمی
مرتضی خرمی اتشه امور مهاجرین و عودت کنندگان حکومت افغانستان در ایران یک فراخوان عمومی برای خشونت بر علیه خانم ها در افغانستان صادر کرده است. او در صحفه فیسبوک اش نوشته است:
بچه های با همت ما نشان دادند که به “دختران لوچک و بی بندو بار اجازه نمی دهند که تحت نام دموکراسی، بی حجابی و بی حیایی را در جامعه ما ترویج کنند و یا آن ها تحت نام آزادی توجیه کنند”.
این در حالی است که این روزها رئیس جمهور غنی بیش از هر کسی دیگر بر دموکراسی، انتخابات و آزادی در باربر اندیشه های طالبان تاکید می کند.
جالب است که در عکس های مرتضی خرمی از دختر خانم ها در فیسبوک تحت نام “دختران لوچک و بی بندو بار” و “بی حجاب و بی حیا” نشر کرده است، نشان می دهد که این دخترخانم ها تنها چادر بر ندارد و بقیه لباس شان، لباس معمول و رایج در افغانستان و سایر کشورهای اسلامی است.
این دیپلومات حکومت در ادامه می نویسد که مدیون تمامی کسانی است که با مفاسد اخلاقی مبارزه می کننند. منظور او از فساد اخلاقی، گذاشتن عکس خانم ها در فیسبوک است، تفکری که شبیه به تفکری طالبان است.
آقای خرمی در صفحه فیسبوک خود یک فراخوان عمومی برای اعمال خشونت بر علیه زنان نیز به نشر رسانیده است. متن این پیام به این صورت است:
“یک گروپ زدنی از بچه های غیرتی هزاره در کابل نیاز است که دختران ولگرد و بی بند وبار را جمع و به خانواده های شان تسلیم کنند!”
این فراخوان مصداق واضح دعوت به خشونت است. او سپس تحت این عنوان یک گروه فیسبوکی ساخته است تا داوطلبان برای این کار عضو آن گروپ شوند.
مرتضی خرمی کی است؟
اسنادی که مرتضی خرمی منتشر کرده نشان می دهد که او فعلا “آتشه امور مهاجرین و عودت کندگان در نمایندگی افغانستان در زاهدان” است. او قبلا نیز به عنوان دیپلومات افغانستان در پاکستان کار کرده است.
مرتضی خرمی از افراد نزدیک به محمد کریم خلیلی، رهبر حزب وحدت اسلامی و رییس شورای عالی صلح افغانستان است. در میان رهبران جهادی، محمد کریم خلیلی دارای دیدگاه های بازتر بوده و دختران اش در دانشگاه ها درس خوانده و دارای زندگی آزاد می باشند، اما سوال این است که چگونه فردی با دیدگاه های سیکسیسم و زن ستیزانه در دربار خلیلی راه یافته و وارد کارهای حکومتی شده است. این سوال هم چنان باقی است که دیدگاه های مرتضی خرمی در مورد آزادی دختران محمد کریم خلیلی چگونه است؟ آیا آن ها را نیز متهم به فساد اخلاقی می‌کند؟
افزایش خشونت ها برعلیه زنان در فضای مجازی
پس از آن که مقامات حکومتی مثل مرتضی خرمی در فضای مجازی فراخوان عمومی برای خشونت برعلیه زنان داده است، حساب ها و کامنیت های مستعار و واقعی فراوان در فضای مجازی دیده می شوند که دخترخانم ها را مورد توهین و تحقیر قرار می دهند و یا تهدید به خشونت می کنند. اما بسیاری از حساب ها تحت نام مستعار نمی باشد، بلکه ادم های واقعی در شهر کابل هستند که به صورت پیوسته به خانم ها فعال در حوزه اجتماعی تهمت زده و برعلیه آن ها توطئه می کنند و پولیس به بسیاری آسانی آن ها می تواند ردیابی کند.
بعضی از این حساب ها زنان و دختران مشخصی را معرفی کرده و به آن ها تهمت تجاوز و گرویدن به مسحیت می زنند. در حالی که قانون از شهرت اخصاص و پرداختن به زندگی خصوص آن ها باید حفاظت کند. در ضمن، هرعملی که ضد قانون نباشد، جرم نیست. اگر هم ضد قانون باشد، تا زمان که دادگاه تصمیم نگرفته است، هویت و شهرت اشخاص نباید علنی شود. به خصوص وقتی که حیثیت اشخاص و حوزه زندگی شخصی افراد در میان می آید، امنیت آن ها باید مطابق قانون تامین شود. اما مهم تر از همه این که بدون نهادهای رسمی افراد نباید صلاحیت داشته باشد که به اشخاص دیگر تهمت بزند، و نهادهای عدلی باید در چنین موارد وارد عمل شود.
قانون و حکومت کجا است؟
بدنام سازی زنان در فضای مجازی یک نگرانی جدی برای امنیت اجتماعی افراد و خانواده ها است. به خصوص تجربه نشان می دهد که تهمت و افترا بر علیه افراد سبب خشونت های هولناک می شود. تحقیقات جدید در خصوص قتل فرخنده ملکزاده در شاه دوشمیره کابل نشان می دهد که اساس آن خشونت هولناک شایعه سازی و افترا بوده است. شایعه سازی و افترا در کشورهای پیشرفته که امنیت اجتماعی افراد را در خطر بیندازد و یا سبب صدمه زدن به شهرت آن ها شود، جرم پنداشته می شود. اما در افغانستان حکومت نه تنها در این مورد اقدام نکرده است بلکه مقامات بلند پایه حکومت در ترویج خشونت بر علیه زنان نقش بازی می کنند. مرتضی خرمی دیپلومات حکومت است که مردم را به خشونت برعلیه زنان در فضای عمومی فرا می خواند.
