هدف آشکار تروریست انتحاری‌ای که دریک تالار عروسی در غرب کابل، خودش را منفجر کرد، کشتار مردم بود. حمله به مردم عام در یک تالار عروسی مصداق روشن تروریسم فرقه‌ای است. مهمانان و برگزارکننده‌گان بی‌گناه آن عروسی قربانی تروریسم نفرت‌انگیز فرقه‌ای شدند. تروریست‌ها می‌خواهند عقیده‌ی مذهبی و سازمانی‌شان را به همه‌ی بشریت تحمیل کنند. کل هدف آنان تحمیل عقاید شان است. آنان کسانی را که فکر می‌کنند به عقیده‌ی آنان نمی‌گروند هدف قرار می‌دهند. در اعتقادات تروریستی گروه‌های سفاکی مثل داعش یا لشکر جنگوی یا دیگر گروه‌های تروریستی، از کتله‌های بشری، انسانیت‌زدایی می‌شود و بعد به کشتن آنان دستور داده می‌شود. مانفیست ذهن تروریست‌ها به همه روشن است و اراده‌ی آنان نیز واضح است. اما هیچ کسی نمی‌تواند غفلت و حتا ناتوانی ارگان‌های کشفی و اطلاعاتی نیروهای امنیتی را انکار کند.
داعیه‌ی داعش و هم‌پیمانان آن روشن است. داعش گروهی است که به دلایل مذهبی و اعتقادی مجموعه‌های انسانی را هدف قرار می‌دهد. گروه‌های تروریستی فرقه‌گرا در منطقه هم بدون تردید با داعش همکاری می‌کنند. برخی از سازمان‌های استخباراتی از جمله آی‌اس‌آی پاکستان که هدفی جز ویرانی افغانستان ندارند نیز به نحوی از تروریسم فرقه‌ای حمایت می‌کنند. آی‌اس‌آی تروریسم فرقه‌ای داخل پاکستان را به افغانستان صادر کرده است. در چنین وضعیتی باید ارگان‌های اطلاعاتی و کشفی کشور، تدابیر لازم می‌داشتند. باید به مالکان تالارهای عروسی و خانواده‌هایی که مراسم دارند، ابلاغ می‌شد که فهرست مهمانان‌شان را تهیه کنند و هر کسی که به محفل می‌آید باید نامش در فهرست دیده شود و کارت دعوتش موجود باشد. اگر این تدابیر عملی می‌شد تروریست انتحاری نمی‌توانست به داخل تالار برود. امنیت ملی و دیگر ارگان‌های کشفی در مناطق اطراف همان تالاری که در آن حمله‌ی انتحاری صورت گرفت، در گذشته چندین عملیات اجرا کردند. در چنین موقعیتی باید تدابیر جدی گرفته می‌شد. باید به مالکان تالارها و مسوولان اداری آنان بسیار به جدیت ابلاغ می‌شد که تدابیر ایمنی لازم را داشته باشند. حال که این ابلاغ صورت نگرفته است، نشانه‌ی سهل‌انگاری است.
لغو برگزاری جشن استقلال و تجدید تعهد حکومت مبنی بر مبارزه با گروه‌های تروریستی فرقه‌ای از جمله داعش، اقدامی ستودنی است، اما به هیچ وجه بسنده نیست. رییس‌جمهور، رییس‌اجرایی و دیگر بلند‌پایه‌گان باید بررسی جدی کنند و شماری از مقام‌های امنیتی را یا سبک‌دوش کنند و یا حداقل تنزیل رتبه بدهند. صرف لفّاظی و تجدید تعهد نمی‌تواند افکار عمومی را قانع بسازد. چرا ارگان‌های کشفی و اطلاعاتی نتوانستند مالکان تالارهای عروسی را وادار به اتخاذ تدابیر سخت‌گیرانه کنند؟ چرا حمله‌های هدف‌مند تروریست‌های خون‌خوار فرقه‌گرا به محل‌های تجمع هم‌وطنان شیعه، سبب نشده است که ارگان‌های امنیتی به تالارهای عروسی حداقل در غرب کابل سخت بگیرند تا تدابیر جدی امنیتی اتخاذ کنند؟ چرا تا حال هسته‌های خوابیده و بیدار داعش در کابل سرکوب نشده است؟ داعش نیرویی است که کل کشورهای جهان به مبارزه با آن تعهد دارند، چرا با وجود منابع و امکانات فراوان و حضور امنیتی جامعه‌ی جهانی هسته‌های خوابیده و بیدار داعش به کلی نابود نشده‌اند؟ امنیت ملی و دیگر ارگان‌های امنیتی چندی قبل کارخانه‌های تولید بمب داعش و چند خانه‌ی امن آنان را کشف و نابود کرد، ولی این سوال خیلی به‌جا و مشروع است که چرا تا حال این گروه از کابل بیخ‌کن نشده است؟ چه چیزی مانع نابودی کامل آن در کابل می‌شود؟
حکومت باید تمام رهبران هسته‌های پنهان و پیدای داعش را به مردم معرفی کند. عکس و شهرت آنان باید نشر شود تا همه‌ی مردم افغانستان بدانند که کی‌ها دشمانان آنان هستند. صرف با لفاظی و تجدید تعهد نمی‌توانیم از بدل شدن محافل عروسی به حمام خون جلوگیری کنیم. عروسی خون کابل، هیچ‌گاه فراموش تاریخ نخواهد شد.
