نویسنده‌ی این سطور بنا بر پیشنهاد برخی فرهنگیان کشور تصمیم دارد تا از همین روزنه مطالب مختصری را در پیوند به قضایای فرهنگی، اجتماعی، دینی و سیاسی کشور به نشر برساند. نویسنده‌ی این ستون تعهد می‌کند که آن‌چه در این‌جا می‌نگارد، بازتابی از باور‌ها و دیدگاه‌های او خواهد بود، نه توجیه عمل‌کرد مراکز قدرت و ثروت و نه هم بیانگر اندیشه‌های کدام حزب سیاسی و یا کدام ایدیولوژی و قوم و سمت مشخصی. او با چشمان باز به جامعه و تحولات آن خواهد نگریست و سوژه‌های مورد نظر خویش را بر‌گزیده و سپس به تحلیل، تفسیر و نقد آن خواهد پرداخت.
هدف از ستون‌نگاری (خلاصه‌ی کلام) که هفته‌لی یک‌بار به نشر خواهد رسید، چیزی جز استفاده از مطبوعات آزاد در راه خدمت به جامعه‌ای که سخت نیازمند اطلاعات درست است، نخواهد بود. در دنیایی که خیانت‌های بزرگی را زیر نام «خدمت به جامعه» مرتکب می‌شوند، این ما نه بلکه خواننده‌ی این ستون خواهد بود تا میان خدمت و خیانت داوری کند.
ستون‌نویسی، تاریخی طولانی نداشته و گفته می‌شود که در دهه‌ی دوم قرن بیستم میلادی آغاز شد و بسیاری از زمینه‌ها چون سیاست، اقتصاد، کتاب، فلم، جامعه، پزشکی، خانه‌داری، ورزش و افکار و اندیشه‌های معاصر را شامل گردید. با آمدن انترنت، پنجره‌ای نو فرا‌روی نویسنده‌گان گشوده شد تا با مخاطبان جهانی خویش رو در رو صحبت کنند.
در پایان کار، اگر دانه‌ای چند از بذر این ستون در سرزمین دل و دماغ تنی چند از فرزندان این کشور سبز شد و ریشه گرفت، نویسنده پاداش خویش را دریافته است. بعد از این هر یک‌شنبه در این ستون مطلبی خواهم نوشت.
در عصر سرعت و دوران «سندویچ» خوری، ستون‌نگاران به آشپزانی می‌مانند که اطلاعات بیش‌تری را در فرصتی کم‌تر در اختیار خواننده قرار داده و برای مراجعان و مشتریان‌شان غذایی اندک ولی قابل هضم، مغذی و خوش‌مزه تهیه و تقدیم می‌دارند.
از پروردگار حق و عدالت و آزادی می‌خواهم تا ما را در مسیر این گلگشت توفیق رفیق گرداند!
سعدیا قصه ختم کن به دعا
ان خیرالکلام قل و دل
خواجه بشیر‌احمد انصاری
