دیوید کامرون، نخستوزیر بریتانیا، در یک کنفرانس خبری مشترک با آقایان کرزی و زرداری، گفت رهبران افغانستان و پاکستان توافق کردهاند، به گفتگو و همکاری ادامه دهند. آقای کامرون این توافق را بیسابقه توصیف کرد. نخستوزیر کامرون همچنین گفت، طالبان نیز باید وارد پروسه سیاسی شوند و به شکلگیری یک افغانستان باثبات کمک کنند. تردیدی نیست که نشستهای سهجانبه افغانستان، پاکستان، بریتانیا، در سطح سران کشورها و مقامهای ارشد نظامی، سابقه نداشته است، اما افغانستان و پاکستان بارها روی ادامه همکاریها و گفتگوها توافق کردهاند. با در نظرداشت این امر، توافق اخیر برای ادامه گفتگوها و همکاریها آنطور که نخستوزیر کامرون میگوید، بیسابقه نیست؛ اما چیزیکه میتواند تطبیق توافقات اعلامشده و اعلامناشدهی نشست لندن را تضمین کند، تلاشهای بریتانیا است.
بریتانیا اگر واقعا بخواهد، میتواند نقش مهمی در بهبود روابط افغانستان و پاکستان و کشاندن طالبان به پروسه سیاسی داشته باشد. بریتانیا، دوست استراتژیک پاکستان است. نظامیان و سیاستمداران پاکستانی به این کشور اعتماد دارند. در دهسال گذشته، بریتانیا با افغانستان نیز، روابط محکمی ایجاد کرده است. این کشور پس از ایالات متحده امریکا، دومین تمویلکننده بزرگ دولت افغانستان و پروژههای بازسازی است. این امر بهخوبی نشان میدهد که این کشور، در حفظ دستآوردهای دهساله جامعه جهانی و افغانها، منافع دارد. به این نکته نخستوزیر کامرون نیز اشاره کرده است. به همین دلیل دولت افغانستان نیز میتواند به لندن اعتماد کند.
حالا برای رسیدن به همکاری غیرقابل برگشت میان افغانستان و پاکستان و کشاندن طالبان به پروسه سیاسی، بریتانیا باید به نظامیان پاکستانی فشار بیارود تا شبکههای حمایتی طالبان را در خاکشان نابود کنند و آیاسآی را از دخالت در امور افغانستان باز دارند. با تحقق این دو مورد، امکان شکلگیری همکاری پایدار میان افغانستان و پاکستان و وارد شدن طالبان به پروسه سیاسی، فراهم میشود.
بریتانیا همچنین میتواند، نگرانیهای احتمالی ارتش پاکستان را از ناحیه افغانستان رفع کند. نفس حضور بریتانیا در افغانستان، باید پاکستان را مطمین کند. بدون تردید بریتانیا، بهدلیل روابط استراتژیک با پاکستان، به افغانستانی که در پی ایجاد مشکل برای پاکستان باشد، کمک نمیکند. افغانستان هم به کمکهای نظامی و اقتصادی کشورهای بزرگی چون امریکا و بریتانیا نیاز دارد. به همین دلیل به حرکات و جریاناتی که باعث کاهش کمکهای امریکا و بریتانیا شود، اجازه نخواهد داد.
بریتانیا میتواند پاکستان را از ناحیه افغانستان و روابط استراتژیک کابل- دهلی اطمینان دهد. اما در کنار آن لازم است تا بریتانیا، نظامیان پاکستانی را قانع کند که شبکههای حمایتی طالبان را نابود کنند و از حمایت آیاسآی از طالبان جلوگیری کنند. بدون نابودی شبکههای حمایتی طالبان در پاکستان و قطع دخالت آیاسآی در جنگ افغانستان، امکان شکلگیری روابط و همکاری پایدار میان کابل و اسلامآباد ممکن نیست. همچنین راهحل سیاسی جنگ افغانستان، که بریتانیا سالهاست بر آن تاکید دارد، بدون تحقق آن دو موردی که در بالا گفته شد، محقق نمیشود. بنابراین باید بریتانیا از تمامی امکانات و ابزارهای خود برای وادارسازی نظامیان پاکستانی به نابودی شبکههای حمایتی طالبان، استفاده کند.