بعد از اعلام وزارت دفاع طالبان مبنی بر ختم عملیات در ولسوالی بلخاب، اکنون منبعی از استخبارات ولایت بامیان میگوید که ریاست عمومی استخبارات طالبان در این ولایت برای سربازگیری جبری اقدام کرده است. به گفته این منبع که نمیخواهد نامش در گزارش ذکر شود، مدیریت استخبارات ولسوالی کهمرد مکتوبی را دریافت کرده است که در آن از آنها خواسته شده تا 100 نفر نیروی جنگی را از ولسوالیشان آماده کنند. این 100 نفر باید بیرون از نظامیان برحال طالبان و در واقع از باشندهگان محل باشند که ممکن تا به حال در هیچ جنگی اشتراک نکرده باشند. معلوم نیست که طالبان این افراد را به کجا میفرستند و در چه مواردی از آنان کار خواهند گرفت؛ اما به گفته این منبع، علت این کار در مکتوب نیز واضح نشده و صرفاً گفته شده که برای تدابیر امنیتی این تصمیم در مرکز (کابل) گرفته شده است. هرچند معلوم نیست که این مکتوب به استخبارات تمام ولسوالیهای بامیان فرستاده شده یا تنها به این ولسوالی، اما این منبع با توجه به محتوای مکتوب میگوید که به احتمال زیاد به هر ولسوالی این ولایت ارسال شده باشد. او تأکید میکند: «از اینکه در مکتوب ذکر شده از هر ولسوالی 100 نفر آماده شود، این ورق [مکتوب] صد درصد به ولسوالیهای دیگر بامیان هم روان شده است.»
احمد رضایی (مستعار) در پاسخ به این پرسش که در صورت اقدام استخبارات بامیان برای تشکیل نیروی 100 نفری از این ولسوالی، مردم برای شامل شدن در آن حاضر خواهند شد یا نه، میگوید که این اقدام نتیجه برعکس خواهد داشت و چنانچه مردم مجبور به این کار شوند، چارهای جز فرار و یا هم رفتن به صف مخالفان طالبان ندارند. به گفته او، مردم ترجیح میدهند به جای اینکه در صف طالبان علیه گروهی دیگر بجنگند، علیه آنان سلاح بگیرند؛ زیرا به باور احمد رضایی، طالبان در چند ماهی که از عمر حکومتشان میگذرد، به وعدههایشان عمل نکرده و نتوانستهاند اعتماد عمومی را به دست آورند، بلکه با ایجاد محدودیتهای زیاد و دامن زدن به نزاعهای قومی، عمر حکومتشان را کوتاه میسازند.
هرچند وزارت دفاع طالبان جنگ بلخاب را پایانیافته اعلام کرده است، اما موضوع سربازگیری اجباری بدون ارتباط به این جنگ بوده نمیتواند؛ زیرا به باور یکی از کارشناسان سیاسی، طالبان تنها بر مرکز بلخاب مسلط شدهاند و سایر مناطق این ولسوالی در کنترل افراد مولوی مهدی است. طالبان برای ادامه جنگ ضرورت به نیرو و امکانات بیشتر دارند. این مساله نشان میدهد که طالبان از طریق سربازگیری به دنبال تجدید قوا برای شروع دوباره جنگ در بلخاب هستند. این آگاه سیاسی میگوید: «طالبان برای تصرف تمام ساحات بلخاب ناگزیر دست به هر کاری بزنند؛ زیرا شکست این گروه در این جنگ، ناراضیان دیگر را نیز ترغیب به جنگ و ایستادهگی خواهند کرد.» به باور این آگاه سیاسی، طالبان با سربازگیری از باشندهگان بامیان، میخواهند در جنگ علیه تنها فرمانده هزارهتبار این گروه، از مردم هزاره کار بگیرند که به گفته وی این تاکتیک کمکی به طالبان نخواهد کرد، بلکه ادامه جنگ را پیچیدهتر خواهد کرد. این در حالی است که به گفته منابع محلی در ولسوالی ورس ولایت بامیان، مسوول یکی از کندکهای طالبان در این ولسوالی، در جنگ بلخاب اشتراک داشته است.
اقدام طالبان برای سربازگیری اجباری در حالی است که این گروه در زمستان 1400 برای ایجاد لوای امنیتی در بامیان متشکل از مردم محلی آن ولایت تلاش کردند، اما موفق به این کار نشدند. به گفته منابع آگاه در این مساله، طرح ایجاد لوای امنیتی طوری بود که افراد داوطلب باید سلاح را خودشان تهیه میکردند و طالبان تنها معاش ماهوار و مصارف جانبی آنان را تأمین میکردند. باشندهگان بامیان آن طرح را فریبی برای جمعآوری سلاحهای شخصیشان دانستند و با ایجاد لوا موافقت نکردند. بعد از عملی نشدن این طرح، وزارت دفاع این گروه به تاریخ 3 حوت 1400، یک هزار و 500 نیروی جنگی مجهز به سلاحهای سبک و سنگین لوای پنجم قولاردوی ۲۰۳ منصوری را در ولایت بامیان مستقر کرد. ملا محمد شیرین، فرمانده لوای پنجم این قولاردو، هنگام ورود نیروهایش به بامیان، هدف از اعزام آنها را جلوگیری از تشکیل مقاومت دوم در این ولایت بیان کرد.
تصمیم طالبان برای سربازگیری اجباری از ولایت بامیان همزمان با جنگ بلخاب، در حالی است که نیروهای طالبان برخی از مناطق پنجشیر را تخلیه کردهاند. این دو مورد نشان میدهد که طالبان برای تداوم جنگ در بلخاب با کاهش نیروی نظامی روبهرو هستند.