در آستانه عید سعید قربان، کسبوکار خیاطان و تکهفروشان در شهر فیضآباد، مرکز ولایت بدخشان، به دلیل افزایش بیکاری و فقر نسبت به سال گذشته سرد و کمرونق است.
برخی از خیاطان و تکهفروشان در بدخشان میگویند که براساس عرف و سنتهای رايج مردم در این ولایت عید را باشکوه تجلیل میکردند، اما اکنون به دلیل محدودیتهای گسترده طالبان، بیکاری و فقر روزافزون علاقه مردم در مقایسه به سالهای گذشته به خریدن لباس و تجلیل از عید کمتر شده و چرخ ماشین خیاطیشان کُندتر میچرخد.
این خیاطان میگویند که با گذشت هر روز فقر و بیکاری مردم بیشتر شده و این وضعیت روی کار آنان در بازار تأثیر منفی گذاشته است.
هارون، یکی از خیاطان در شهر کهنه فیضآباد، دکان خیاطی دارد. او در صحبت با روزنامه ۸صبح میگوید که امسال نصف کار سالهای گذشته نیست. این خیاط میافزاید: «به خاطر نبود کار و درآمد همه شاگردهای خود را رخصت کردم. در این عید من فقط ۵۰ جوره لباس نو از مردم برای دوختن گرفتم.»
شریعتالله، یکی دیگر از خیاطان در شهر جدید فیضآباد که با فرزندش مصروف خیاطی است، میگوید که با گذشت هر روز کسبوکار خیاطان در شهر با رکود مواجه میشود. او میافزاید: «در این عید بیشتر مردم لباس نو نگرفتند و حالی یک روز مانده، اما بیکار در دکان هستیم و مشتری نداریم.» این خیاط میگوید با وجودی که طالبان هزینه دوخت لباس را ۲۰۰ تا ۱۵۰ افغانی تعیین کردهاند، اما مردم توان خرید لباس نو را ندارند.
در همین حال، شماری از باشندهگان بدخشان میگویند که در کنار فقر و ناداری، بلند بودن بهای تکه و دوخت سبب شده تا مردم کمتر به تجلیل از عید علاقه نشان دهند.
ظاهر، یکی از باشندهگان شهر فیضآباد میگوید که سابق در هر عید دو جوره لباس تهیه میکرد، اما امسال یک جوره تهیه کرده است. او میافزاید: «بعد از آمدن طالبان ما عید را تجلیل نمیکنیم، بلکه در خانه سپری میشود. تنها به خاطر نماز و رسم و رواج مردم به خانه خویشاوندان میرویم، دیگر در خانه میباشیم.»
در بخش دیگر از شهر فیضآباد شماری از تکهفروشان نیز از نبود بازار انتقاد میکنند. قدرتالله، یکی از دکانداران در فیضآباد، با ابراز نگرانی از کاهش فروشات، میگوید که مردم توان خرید را ندارند و فروشات مانند سالهای گذشته نیست. این دکاندار میگوید: «پیش از سلطه طالبان در نزدیکهای عید هر روز۶۰ هزار تا ۱۰۰ هزار فروشات میکردیم، اما حالی از ۱۰ هزار زیاد نمیشود. از مجبوری کار دکانداری میکنم، نفقه خانواده را پیدا کنم.»
حفیظ، یکی از فروشندهگان لباس زنانه در بدخشان، نیز میگوید که به دلیل محدودیت زنان از سوی طالبان مشتریان خود را از دست داده است و نمیتواند بیشتر فروشات داشته باشد. او میافزاید: «هر سال ما ۴۰ تا ۵۰ هزار افغانی روزانه لباس زنان را به فروش میرساندیم، اما فعلا تنها در دو روز گذشته ۱۵ هزار افغانی فروشات داشتیم که کرایه دکان نمیشود.»
این در حالی است که همهساله در آستانه عید، باشندهگان ولایت بدخشان با شور و شوق به پیشواز عید میرفتند و شهر و جادههای فیضآباد گواه جنبوجوش مردم بود، اما امسال از جوشوخروش خبری نیست.
با تسلط طالبان بر افغانستان همهروزه بر بحران بیکاری، فقر، گرسنهگی و مشکلات اقتصادی افزوده میشود. باشندهگان بدخشان ادعا دارند که طالبان در این مدت از ارایه ابتداییترین خدمات دولتی به مردم عاجز بودهاند و این گروه با وجود ادعاهای زیاد در نزدیک به سه سال گذشته، نتوانسته فرصتهای اقتصادی و زمینههای اشتغالزایی را برای مردم فراهم کند.