مسوولان ریاست امور زنان دایکندی، از افزایش بیپیشینهی رویدادهای خشونت در برابر زنان نسبت به سالهای گذشته در این ولایت خبر میدهند.
بر بنیاد آماری که ریاست امور زنان دایکندی به روزنامه 8صبح ارایه کرده، تنها در نیمهی نخست سال روان خورشیدی، بیش از 140 رویداد خشونت علیه زنان در دفتر این اداره به ثبت رسیده که دو مورد قتل را نیز شامل میشود.
بینظیر جعفری، رییس امور زنان ولایت دایکندی، این آمار را در مقایسه با سالهای قبل، بسیار سرسامآور و بیپیشینه عنوان میکند. آمار ارایه شده از سوی ریاست امور زنان دایکندی، نشان میدهد که در 12 ماه سال گذشته، 165 مورد خشونت علیه زنان در این اداره ثبت شده بود؛ اما تنها در نیمهی نخست سال روان خورشیدی، 143 رویداد خشونت علیه زنان در دفتر ثبت قضایای این اداره به ثبت رسیده است.
رییس امور زنان دایکندی میگوید که افزایش خشونت در برابر زنان این ولایت دلایل متعددی دارد؛ اما عمدهترین آنها، کمتوجهی مسوولان دولتی به بهبود وضعیت زندهگی مردم از جمله زنان، موجودیت فقر اقتصادی، بیکاری و خانهنشین شدن مردان در زمان قرنطین میباشند.
به گفتهی رییس امور زنان ولایت دایکندی، غیبت نهادهای بینالمللی حامی زنان در این ولایت، سبب شده تا در راستای شناسایی عوامل و ریشهیابی پدیدهی خشونت، کار کمتری صورت بگیرد.
این خشونتها اکثراً در خانه علیه زنان صورت گرفته است. در بیشتر موارد، زنان از سوی شوهرانشان مورد خشونتهای لفظی و حتا لتوکوب قرار گرفتهاند.
به نقل از رییس امور زنان دایکندی، قرنطین یکی از دلایل عمده در افزایش خشونتها است. به گفتهی او، 85 درصد مردم مخارج زندهگیشان را از طریق کار روزمُزد تأمین میکنند؛ اما با شیوع بیماری کرونا، بسیاری مردم شغلهای خود را از دست دادند که این خود در افزایش خشونتها نقش کلیدی دارد.
بانو جعفری میافزاید، شماری از بانوانی که در دورهی قرنطین به ریاست امور زنان مراجعه کردهاند، از «اوقاتتلخی» ناشی از بیکاری و خانهنشینی مردان خانه سخن گفتهاند.
دو تن از بانوانی که توسط شوهرانشان بارها مورد خشونت فزیکی قرار گرفتهاند، با نامهای مستعار، از خشونتهایی که متقبل شدهاند، به روزنامهی 8صبح معلومات دادهاند.
سمیه، بارها توسط شوهرش لتوکوب شده است. او برای فرار از خشونتهای مداوم شوهر، مدت کوتاهی در خانهی امن نیز زندهگی کرده است. میگوید شوهرش زن دیگری هم دارد. از خانم اولی صاحب فرزند نشده بود و اقدام به گرفتن زن دومی میکند. اما پس از آنکه زن دومی (سمیه) صاحب دو فرزند میشود، شوهرش بارها به او میگوید که کودکانت را «برای من بگذار و خودت را طلاق میدهم.»
سمیه میگوید که او در برابر این خواست شوهرش ایستادهگی کرده است؛ زیرا نمیخواهد به این سادهگی زندهگیاش خراب شود. وی میافزاید که هرگز نمیخواهد فرزندانش را یتیم کند و نزد خانم اولی شوهرش بگذارد. به گفتهی سمیه، شوهرش بارها شبهنگام او را لتوکوب و از خانه بیرون میکرده است. برایش میگفته که دیگر نیاز به زن دومی ندارد.
وقتی او از این درخواست و خشونتهای متواتر شوهرش به تنگ میآید، از برادرانش خواهان کمک میشود. برادرانش نیز او را درک نمیکنند. برایش میگویند که این کار را «خودت کردی و خودت باید جمع کنی». تا اینکه راه دیگری برای سمیه باقی نمیماند و برای دادخواهی به ریاست امور زنان دایکندی مراجعه میکند.
شریفه، باشندهی ولسوالی شهرستان، نیز حدود یک ماه پیش به خاطر شرکت در مراسم عروسی نزدیکانش، توسط شوهرش مورد لتوکوب قرار گرفته است. شریفه میگوید که شوهرش افزون بر لتوکوب، او را از خانه بیرون کرده و گفته «چرا خانهی فامیلهای خود رفتی؟»
بانو شریفه میافزاید که پیش از آن نیز بارها از سوی شوهرش به بهانههای مختلف لتوکوب شده است. یگانه خواست شریفه این است که شوهرش نباید در خانه با او رفتار خشونتآمیز کند. میگوید از شوهر خود میخواهد که نفقهی او و فرزندانش را تهیه کند و در صورتی که دیگر مورد لتوکوب و خشونت قرار نگیرد، حاضر است با شوهرش به زندهگی مشترک ادامه دهد.
از سویی هم، مسوولان مرکز حمایوی یا «خانه امن» در ولایت دایکندی نیز میگویند که شمار زنان متضرر و نیازمند به خانه امن، امسال نسبت به سالهای گذشته افزایش یافته است.
مراجعهکنندهگان خانه امن، بیشتر قربانیان خشونتهای خانوادهگی میباشند که یا از سوی شوهران و یا هم از سوی پدران و برادرانشان متضرر میشوند.
عزیزه ذبیحی، رییس خانه امن ولایت دایکندی، میگوید که در سال روان شمار متضرران زن که به خانه امن مراجعه میکنند افزایش یافته است. وی میافزاید که در دورهی قرنطین، همزمان با بالا رفتن آمار متضرران، پذیرش مرکز حمایوی نیز نسبت به قبل بیشتر شده و این مرکز در هر ماه 20 تا 25 فرد متضرر را میپذیرد.
خشونت علیه زنان دلایل مختلفی دارد، اما فقر و تنگدستی، بیسوادی، رسم و رواجهای ناپسند، ناآگاهی زوجها از حقوق یکدیگر و… از دلایل عمدهی خشونت علیه زنان یاد میشود.
بینظیر جعفری، رییس امور زنان دایکندی، میگوید افزون بر اینکه 85 درصد باشندهگان ولایت دایکندی زیر خط فقر قرار دارند، هزینههای کمرشکن در عروسیها، ازدواجهای اجباری، ازدواجهای زودهنگام و بد و بدل دادن، از دلایل دیگری است که به آمار خشونت علیه زنان در این ولایت افزوده است.
رییس امور زنان دایکندی میافزاید که نهادهای عدلی و قضایی و کارمندان ادارات در ولسوالیها، تاکنون اصلاً از موجودیت قانون منع خشونت علیه زنان آگاهی ندارند.
به گفتهی بانو جعفری، نبود دادستانیهای منع خشونت علیه زنان در ولسوالیها، کار جلوگیری و یا رسیدهگی به قضایای خشونت را دشوارتر کرده است.
معلومات ریاست امور زنان دایکندی همچنان نشان میدهد که موجودیت فرهنگ مردسالاری در برخی ولسوالیهای این ولایت، مانع ثبت و پیگیری قضایای خشونت در برابر زنان شده است.