انسان موجودی خطرناک میشود، اگر عقیدهاش زیاد و دانشش کم باشد. انسانهایی که اینگونه زیست دارند، به عقیده و احکام رهبرشان هر کار میکنند. مثال خوب آنها، گروه طالبان است. ممنوعیت زنان از تحصیل، یک طرح سیاسی است، نه دینی. هر حکمی که تا حال طالبان دادهاند، توهین به دین اسلام است. در اسلام، به آمیزش جنسی خارج از ازدواج زن و مرد، زنا گفته میشود. مردی که مرتکب زنا شود را «زانی» و زن مرتکب را «زانیه» میخوانند. زنا در دین اسلام گناهی بزرگ است و مرتکب این عمل را محاکمه میکنند و ۱۰۰ ضربه شلاق میزنند. در صورتی که طالبان ۲۰ تا ۳۰ ضربه شلاق زدهاند.
حاکمان، غلامان مردماند. آنها از مالیات مردم معاش میگیرند و شکم زن و بچه خود را با این پول سیر میکنند. پول مالیات از دستفروش و کفشدوزی است که تمام روز سخت کار میکنند.
طالبان میخواهند مردم را بیسواد و نادان نگه دارند تا حکومت طولانی داشته باشند. بهترین روش برای این کار، منع کردن زنان از تحصیل است. همه مردم میدانند که تحصیل حق مرد و زن است. حتا طالبان هم میدانند که آموزش یک حق اولیه و طبیعی است.
طالبان دین را کنار گذاشتهاند و به بهانه دین، اهداف سیاسیشان را پیش میبرند. آنها فقط تظاهر به دینداری میکنند. روی دیگر زندهگی را نادیده میگیرند و از دموکراسی چیزی نمیدانند. با این انحصارگرایی، رژیم طالبان به یک جنگ داخلی دیگر دامن میزند. نفرت مردم روزبهروز بیشتر میشود و عاقبت این نفرت تمام افغانستان را خواهد گرفت. حکومت از مردم است و دین هم برای آرامش مردم است. مردم افغانستان دیندار بودند و هستند. حرف من به حاکمان فعلی افغانستان این است که مردم را دشمن خود نسازند و با مردم بسازند. بهانه قبلی آنها حضور امریکا بود، اما حالا این حضور و این بهانه وجود ندارد. طالبان اگر واقعاً خواستار این هستند که مردم دین را دوست داشته باشند، باید با مردم باشند، نه خلاف مردم. دین برای مردم است، نه اینکه مردم برای دین باشند.
طالبان دو گزینه بیشتر ندارند:
۱. با مردم در تعامل باشند و در پی حذف مذهب دیگر و قوم دیگر نباشند و از انحصارگرایی دست بکشند.
۲. به روش کنونی خویش دامه دهند تا مردم آستین بالا زنند و حذفشان کنند (مردم که به تنگ آمد، به جنگ خواهد آمد.)
تحصیلات خط سرخ مردم افغانستان است. زن و مرد حق دارند تحصیل کنند.