براساس یافتههای کمیسیون، 3.1درصد (711نفر) از کل مصاحبهشدگان گفتهاند در طول 21ماه اخیر شاهد واقعات امنیتی بودهاند و از این میان، 6.52درصد آنها (خود یا اعضای خانواده آنها) شاهد قتل بوده و 9.71درصد آنها شاهد آزار و اذیت، 7.01درصد شاهد حمله فزیکی، 5.9درصد آنها شاهد مفقود شدن، 6درصد آنها شاهد ازدواج بهطور اجباری و با استفاده از خشونت، 5.51درصد شاهد لتوکوب و برخورد غیرانسانی، 4.5درصد دیگر شاهد توقیف غیرقانونی بودهاند و 2.4درصد دیگر گفتهاند که قضیه تجاوز جنسی در منطقهشان رخ داده است. از میان همه این موارد، قتل، آزار و اذیت و لتوکوب بیشترین موارد را به خود اختصاص داده است.
در چند سال اخیر دولت افغانستان و نیروهای امریکایی برنامه تشکیل پولیس محلی را بهمنظور تامین امنیت و دفاع از مناطق دوردست و روستایی مطرح کردند که این برنامه بیشتر از یک سال است که بهطور عملی آغاز یافته است. تاکنون پولیس محلی در برخی از ولایات مانند کندز، میدان وردک، ارزگان، قندهار، هلمند، بغلان تشکیل یافته و قرار است 15.000 تا 20.000تن را بهعنوان پولیس محلی، جذب کند. اما بنابر گزارش دیدبان حقوق بشر، کنگرس امریکا بودجه 30.000پولیس محلی را منظور کرده است. پولیس محلی در مناطق ناامن که دور از دسترس پولیس ملی میباشد، تشکیل میشود. مطابق طرزالعمل تشکیل پولیس محلی که از سوی وزارت امور داخله جمهوری اسلامی افغانستان به تصویب رسیده است، پولیس محلی توسط شوراهای محلی انتخاب میشود. بنابراین طرزالعمل، پولیس محلی از میان افرادی که سابقه جرایم جنگی نداشته باشند و متهم به نقض حقوق بشر نباشد، توسط شوراهای محلی و با ضمانت اعضای شورا انتخاب میشوند. پس از پروسه انتخاب، آنها برای سههفته مسایل تاکتیکی و موضوعات مربوط به حقوق و قانون را آموزش میبینند. آنها دارای یونیفورم مشخص بوده و اسلحهشان ثبت میگردد. مطابق طرزالعمل، آنها صرفا صلاحیت دفاع از قریهها و ولسوالی خود را داشته و در انفاذ قانون نقش ندارند.
ادامه دارد