همزمان با اعلام نتیجه عمومی آزمون کانکور از سوی اداره ملی امتحانات زیر کنترل طالبان که در آن دانشآموزان دختر حضور نداشتند، دخترانی نیز هستند که از سرزمین جنگزده با محدودیتهای شدید شغلی و تحصیلی با همه توان در تقلای راه بدیل برای دریافت فرصت تحصیلیاند. با اعلام نتیجه این آزمون، اندوه و ناامیدی بار دیگر سراغ دانشآموزان دختر را گرفت و آنان را به یاد دوران پرمشقت آمادهگی کانکور و بیخوابیهایی انداخت که بدون هیچ ثمری به پایان رسید. نتیجه آزمونی که شاید با حضور دختران، تهمینه، شمسیه و سلگی دیگر برای تاریخ آزمون کانکور افغانستان خاطره میشد. با این هم در میان جو خفقان اعلام آزمون کانکور مردانه، دخترانی مثل تمنا نیز هستند که به دور از حاکمیت زنستیزانه طالبان، در یکی از کشورهای همسایه با تلاشهای فراوان، فرصت خوب تحصیلی دریافت کرده است. تمنا با وجود تنگدستی و بارها سرکوب شدن در ملک بیگانه، از پنج کالج مختلف کشورهای امریکا، کانادا و نیوزیلند نامه پیشنهادی برای ادامه تحصیل دریافت کرده است. فرصتی که شنیدن آن در میان هیاهوی کانکور، امیدوارکننده و فانوسی برای راهگشایی سایر دختران محروم از حق تحصیل در افغانستان است.
تمنا 17 ساله است. او دانشآموز صنف نهم بود که برگشت دوباره طالبان او را از ادامه تحصیل بازداشت. مدتی را در کنار دیگر دختران محروم از حق تحصیل، سردرگم در خانه سپری میکند و نمیداند چگونه خودش را از این ورطه نجات دهد. چیزی که او را از سردرگمی رهایی میبخشد، امیدوار بودن به آینده و قولی است که برای رسیدن به آرزوهایش داده است. این وعده او را وا میدارد تا از اندکترین فرصت که در میان محدودیتهای شدید طالبانی وجود دارد، استفاده کرده و به دنبال فرصتهای تحصیلی خارج از کشور باشد. اما برای تمنا که هنوز دوره متوسطه مکتب را تمام نکرده بود و نمیتوانست وارد دوره کالج یکی از کشورها شود، دریافت کردن بورسیه تحصیلی کار سادهای نبود. او باید برای دریافت قبولی از سوی یکی از کشورها، صنفهای نه و ده را تکمیل نموده و بعد برای دوره کالج درخواست بدهد.
روزها و شبها را در جستوجوی راهی برای شامل شدن به یکی از بورسیههای تحصیلی سپری میکند. بالاخره درمییابد که برای دریافت فرصتهای تحصیلی ابتدا باید سطح زبان انگلیسیاش را تا حد تافل یا آیلتس برساند؛ دو سطح معتبر سواد زبان انگلیسی که دریافت بورسیهها را آسانتر میسازد. با اینکه طالبان همه درهای آموزش را به روی دختران بسته و یا هم محدودیتهای شدید وضع کردهاند، با مشقتهای فراوان از جمله ضعف اقتصادی، زبان انگلیسیاش را ادامه میدهد. پس از فراگیری این زبان، برای دریافت سند تافل آزمون سطح آگاهی این زبان را سپری کرده و با اخذ 85% موفق به دریافت سند تافل میشود.
پس از دریافت سندی که انگیزه او را برای دنبال کردن فرصتهای خوب تحصیلی افزایش میدهد، دست به کار شده و تلاشش را چندبرابر میکند. برای اینکه بورسیهها را از جای امنتر و بدون هیج دغدغهای دنبال کند، راهی یکی از کشورهای همسایه میشود. او در آنجا موفق به ادامه درسهایش شده و صنفهای نه و ده را در یکی از مکتبهایی که خاص برای افغانان است، ادامه میدهد. با اینکه ادامه درسهایش در آنجا غیرممکن مینماید، اما با درخواست پیهم موفق میشود.
در مدت دو سال در کنار درسهایش، چندین کالج کشورهای اروپایی را نیز زیر نظر میگیرد و فرصتهای ادامه تحصیل را در آنجا تعقیب میکند. او در این مدت برای بالا بردن ظرفیت خود تلاش میکند تا معیارهایی که برای ورود به کالجها ضروری است را کامل کند. بعد از ختم صنف ده، به چندین کشور اروپایی و امریکایی درخواست ادامه تحصیل میدهد. او بارها پیام رد دریافت میکند، اما بازهم ناامید نشده و ادامه میدهد. با طی کردن راههای پرخموپیچ، تمنا اکنون از پنج کالج خصوصی مختلف از کشورهای امریکا، کانادا و نیوزیلند نامه پیشنهادی برای ادامه دوره کالج یا صنفهای یازده و دوازدهاش دریافت کرده است.
با دریافت این نامهها، خستهگی و مشقتهایی که در پی به دست آوردن آنان متحمل شده بود را از یاد میبرد. او آزمونهایی که از سوی این کالجها برای دانشآموزان تازهوارد جهت بررسی استعدادهای آنان مد نظر دارند را یکی بعد دیگر موفقانه سپری میکند. در مرحله مصاحبه با کالجهای مختلف تنها چیزی که او را بار دیگر در بنبست قرار میدهد، پرداخت هزینه هنگفت مصارف دوره تحصیلیاش است. بنا بر همین، تصمیم میگیرد تا به کالجها درخواست دهد تا در قسمت پرداخت هزینه تحصیلیاش تخفیف بدهند. یکی از این کالجها به نام North Cedar Academy واقع در کشور امریکا، بنا بر امتیازهای خوبی که در آزمونهای دوره مختلف اخذ کرده بود، او را با تخفیف 80% یعنی 46 هزار دالر منحیث دانشآموز میپذیرد.
بنا بر تخفیف دادهشده، او مکلف است تا 20% باقیمانده مصارف تحصیلیاش که 11 هزار و 600 دالر است را تا یک هفته بعد بپردازد تا آنها برایش ویزه صادر کنند. مقدار پولی که در شرایط رقتبار اقتصادی افغانستان خانودهاش نیز قادر به پرداخت آن نیست. بنابراین، تمنا یکتنه برای جمعآوری مقدار پول باقیمانده کارزاری را در شبکههای اجتماعی راه انداخته است که در آن از هموطنهایش خواسته است که او را برای ادامه تحصیل یاری رسانند تا زحمتهایش هدر نرود. میگوید: «در شرایطی که همه ما به کمک هم نیاز داریم، باید دست یکدیگر را بگیریم.»
تمنا از دخترانی که رهبران حاکمیت طلبان آنان را از آزمون عمومی کانکور باز داشتهاند و در اعلام نتیجه این آزمون اسم هیچ دختری شامل نبوده است، میخواهد که هیچگاه ناامید نشوند و محدود به قانونهای زنستیزانه طالبان نباشند. او میگوید که برای هر مشکلی راهحل هست و دختران باید فرصتهای تحصیلی خارج از افغانستان را دنبال کنند و به جای مایوس شدن راه بیرونرفت از بحرانهای کنونی را دریابند: «کوشش کنید برایتان راه بسازید. راه پیشرفت همیشه باز است، فقط دست به کار شوید. هیچکس در قبال هدفهای ما مسوول نیست. ما خود ما مسوولیم تا به رویاهای خود برسیم.»
او از جامعه جهانی نیز میخواهد تا صدای دختران افغان که از حق تحصیل بازمانده است را بشنود و برای بیرونرفت از معضل آموزش زنان افغان اقدام عملی کند. بدین ترتیب، دختران بتوانند بار دیگر به دانشگاهها، مکتبها و آموزشگاهها برای ادامه تحصیل بازگردند.