سخن زن

«زنی که پیچه‌اش در جنگ سفید شده است.» این تعریفی است که او از خود دارد. امروز آمده‌ام پای سخنانش بنشینم که سفره دل را باز و چراغ حافظه‌اش را روشن کند تا چیزی از تاریخ زیسته‌ مردم در سال‌های گذشته حاصل شود. حرف از...

روزها و تاریخ‌های معمولی و تکراری تقویم را تا زمانی دقیق به حافظه می‌سپاریم که یادآور رویداد و روایت خاصی از گذشته برای‌مان باشد و یا نیز، قرار بر این باشد که در روزهای آینده آن، چشم به راه اتفاقی برای خود و یا افراد...

در پشت شیشه الماری‌ای که شکسته است و با چسب سیاه‌رنگ دو میده‌گی بزرگ آن را به هم وصل ساخته است، در قطار بالایی آن بوتل‌های کوچک و رنگارنگ رنگ ناخن چیده شده است. در قطار مابین الماری، قوطی میکپ‌ها و پودرهایی با مارک‌های مختلف...

وقتی کاکایم فوت کرد، عمه‌ام خواب درخت توت را دیده بود که در وسط حویلی کاکایم برای سالیان سال جا خوش کرده بود. عمه‌ام خواب دیده بود که اکه‌ام (پسر بزرگ کاکایم) تبر به دست به تنه‌ درخت می‌زده و درخت را تا نیمه سرنگون...

از روزهای خوب دانشجویی می‌گوید؛ روز‌هایی که صنف‌ دانشگاه و مسیر پل سوخته تا دانشگاه کابل را قدم می‌زد‌. لحظاتی که همانند خاطره خوب در ذهنش نقش بسته است و از آن با شوق یاد می‌کند. در هفته پنج روز مسیری را که او را...

پس از گذشت نزدیک به سه سال از حاکمیت طالبان، نظامیان زن که موفق به فرار از افغاستان نشده‌اند، اکنون در وضعیت اسف‌باری به سر می‌برند. وضعیت رقت‌بار اقتصادی، هراس از بازداشت، زندان، شکنجه و ترور، خانه‌به‌دوش بودن و افسرده‌گی حاد از جمله‌ پیامدهایی است...

آلبوم مکتب از سال گذشته را می‌بینم؛ تصاویری مملو از شادی و حزن. از میان تصاویر، یکی از آن‌ها که زرق‌و‌برقش بیش‌تر و پر از رنگ است، نظرم را جلب می‌کند. شاگردان صنف ششم مکتب گرد هم جمع شده و با هیجان در حال صحبت...

ستم طالب، جهل، فقر، جنگ و سیه‌روزی همه یک‌جا شده‌ و در قامت زنده‌گی یک زن جمع شده‌اند؛ قامتی که بلند اما خمیده ‌است. همان فرهنگی که زنده‌گی او را به چاه انداخته بود، کشاندش به سیاه‌چاله. روایت روزهای زیسته‌ او به مکانی می‌ماند که...

صبح روز اول عید بود. برعکس عید سال‌های قبل نه هیجانی برای تجلیل از این روز داشتم و نه دستانم را حنا کرده بودم. شب نیز به‌خاطر فردایی که جشن و شادی در همه جا برپا می‌شد و همه جامه نو بر تن می‌کردند، از...

ما فرق داشتیم، هم در روستای‌مان و هم وقتی بیرون از روستا به شهر می‌رفتیم. من و رفیقم هر دو زمانی که دوره متوسطه مکتب در روستای‌مان رو به اتمام بود، قول دادیم که درس‌های خود را تکمیل کنیم و نخستین دختران روستای‌مان باشیم که...