تحقیقات موسسه لختماییر نشان میدهد که آلودهگی هوا در کابل باعث شده است تا آمار طلاق در این شهر افزایش یابد. استورات چلپول، رییس دفتر لختماییر در کابل از افزایش 33 درصدی طلاق میان زوجهای کابلی در ماههای زمستان خبر میدهد. در گزارش این نهاد آمده است،
شهر کابل برای خانوادههای که متشکل از زن و مرد هستند به جهنم تبدیل شده است. هوای با 540 درجه آلودهگی در هر پانزده دقیقه یک زن و مرد را از هم جدا میکند. مردم در این مورد آگهی ندارند. زنها هنوز خشویشان را مقصر از هم پاشیدن زندهگیشان میدانند، در حالی که حقیقت چیز دیگر است.
در این گزارش به قول از یکی از شهروندان کابل نوشته شده که او هفت سال پیش ازدواج کرده بود و هیچ نوع مشکل زناشویی نداشت. این مرد 53 ساله میگوید: «از دوشنبه گذشته یکسره خوابم میگرفت. شب و روز میخوابیدم. زنم چندین بار مرا بیدار کرد اما من مثل مردههای زمان سلطان محمود پژمرده بخواب میرفتم. زن 21 ساله من که خیلی دوستم داشت بالاخره رهایم کرد و احتمالاً به خانه پدرش رفته است. به داکتر مراجعه کردم، داکتر گفت سلولهای مستانفین من بر اثر آلودهگی از بین رفته است و دیگر از خواب بیدار نمیشوم.» این مرد 53 ساله اکنون با خودش زندهگی میکند.
زن 32 ساله که قبلاً در شرق کابل زندهگی میکرد و اکنون در زندان پلچرخی بهسر میبرد به محقق این موسسه گفته است که آلودهگی هوا شوهرش را از او گرفته است. این زن میگوید: «شام بود. من در آشپز خانه کچالو پوست میکردم که یک مرد آفریقایی تبار به خانه ما وارد شد و مستقیم به سراغ من آمد. این مرد بدون مقدمه شروع به دستاندازی کرد. دو-سه کارد به شکمش زدم و خودم را نجات دادم. بعداً وقتی مردها او را غسل میت میدادند کشف کردند که آن مرد شوهر من بوده. بیچاره بیرون رفته بود و یک کمی سیاه شده بود. من فکر کردم بیگانه است.»
در گزارش موسسه لختماییر آمده است که بزرگترین علت جدایی میان زوجهای کابلی شستوشوی صورت است. آرمان نبی، پسر 22 ساله که سال قبل ازدواج کرده بود به محقق این موسسه گفته است: «من و خانمم برای خرید بیرون رفتیم. هوا خیلی دودآلود بود. تا به خانه برگشتیم سیاه شده بودیم. خانمم که روسیاهی را دوست نداشت عاجل وارد حمام شد و صورتش را شست. وقتی بیرون آمد دیدم چهرهاش شباهتی به چهره زنم ندارد. به صورتش دست زدم مثل پوست درخت درشت بود. پس از جاروجنجال زیاد فهمیدم که برای یکسال کامل چهرهاش را پشت نقاب آرایش پنهان کرده بوده و از من سوءاستفاده میکرده. همان بود که تصمیم گرفتم 500 افغانی به ملا بدهم و شرش را کم کنم.»
آقای چلپول دولت افغانستان را مقصر این وضعیت میداند. وی معتقد است که دولت عمداً مردم را به جار و جنجالهای شخصی گرفتار میکند تا آنها فرصت کافی برای پرداختن به مسائل انتخابات، فساد اداری، ناامنی و ناکامی در دولتداری را نداشته باشند. آقای چلپول هشدار میدهد که اگر تا ماه دوم بهار سال آینده باران نبارد و میزان آلودهگی کاهش نیابد 90 درصد پایتختنشینها به اشکال گوناگون بیوه خواهند شد.