اشاره: هیأت مذاکرهکننده صلح ۲۱ عضو دارد. آنها مسوولیت سنگینی در زمینه جنگ و صلح افغانستان برعهده گرفتهاند. آشنایی مردم با آنها، بسیار مهم است. از این رو، روزنامه ۸صبح در نظر دارد تا هریک از اعضای هیأت مذاکرهکننده صلح را با تهیه شناسنامه آنها به مردم معرفی کند. این کار به نوبت و در شمارههای مختلف انجام خواهد شد.
در میز مذاکرات چه کسانی برای منافع افغانستان چانه میزنند؟
در یکی از حساسترین برهههای سیاسی تاریخ افغانستان، از فهرست عبدالله عبدالله به عنوان وزیر صلح معرفی شد. او فرزند سیدمنصور نادری است، رهبر اسماعیلیان افغانستان و یکی از چهرههای نزدیک و متحد به آقای عبدالله. سعادت منصور نادری، این سیاستمدار جوان که در اقتصاد و تجارت نیز دستی بر آتش دارد، امروز در حالی سکانداری وزارت دولت در امور صلح را به دست گرفته که اتفاق مهمی به هدف ختم جنگ در کشور رخ داده است. مذاکرات بینالافغانی در دوحه میان هیاتهای دولت و طالبان برگزار شده و تاکنون نیز جریان دارد. مذاکراتی که به گفته آقای نادری حایز اهمیت بوده و طالبان باید بدانند که «افغانستان دوران نوینی از حیات سیاسی خود را شاهد است، دستآوردهای بیست سال اخیر در کشور با قیمت بلند به دست آمده و تحمیل هر نوع زور، فشار و شکنجه و یا هم ایجاد محدودیت در روند عادی زندهگی مردم، سلب آزادیهای مدنی و نفی نظام مردمسالار دیگر برای هیچ شهروندی قابل پذیرش نیست.»
نادری همچنین بر چانهزنی برای حقوق «اقلیتها» و «زنان» تاکید میورزد و میگوید: «زجردهندهترین و بدترین تصویر از جامعه افغانستان، در دوره طالبان ترسیم و به جهانیان معرفی شد. با تلاشهای صورت گرفته، توانستهایم زمینهساز سهمگیری و مشارکت فعال و معنادار تمام مردم افغانستان اعم از اقشار مختلف جامعه و اقلیتها در این روند باشیم. در همین راستا، ساختارهایی را در داخل تیم مذاکرهکننده ایجاد کردهایم تا مشخصاً روی موضوعات مورد بحث در اجندا کار کنند. یکی از کمیتههای کاری تیم مذاکرهکننده ما، کمیته «اقلیتها و اقشار آسیبپذیر» است تا حقوق آنها در روند صلح افغانستان تضمین شده و محفوظ بماند.»
سیدسعادت منصور نادری کیست؟
از خانواده اسم و رسمداری است، مخصوصاً اینکه بیش از 250 سال است که رهبری اسماعیلیان افغانستان نسل به نسل به آنها رسیده است. پدرش، سیدمنصور نادری است و پدرکلانش، سیدنادر خان که از دوستان نزدیک امیر حبیبالله خان پدر غازی امانالله خان بود. رهبریت اسماعیلیان افغانستان در کنار فعالیتهای سیاسی که در هر دورهای به ویژه در صفحات شمال چشمگیر بوده، شهرت خاصی برای این خانواده رقم زده است.
سعادت، چهارمین فرزند منصور نادری است که در اواخر زمستان 1356 خورشیدی در کابل متولد شد. او زمانی به دنیا آمد که پدرش به دلیل مواضع سیاسی و فعالیتهایی که داشت، اکثراً زندانی بود. شاید بیشترین دورهای که سیدمنصور نادری حبس را در زندانهای بغلان، دهمزنگ و پلچرخی تجربه کرد در سالهای 1346 تا 1358 خورشیدی در چهار دوره حکومتهای محمدظاهر شاه، سردار محمدداوود، حفیظالله امین و ببرک کارمل بود. گاه آزاد میشد و دوباره زندانی. در دوران زمامداری حفیظالله امین، همزمان با کشته شدن سه کاکا و حبس طولانیمدت پدرش، سرپرستی برای خانواده نادری نمانده بود. روزهای طاقتفرسایی بود. نادریها تحت تعقیب بودند. زنان و کودکان خانواده شبانه از دوشی بغلان خود را به کندز رساندند. اوایل 1359 خورشیدی بود که بر اثر اعلان عفو عمومی، منصور نادری و برادر کلانش ناصرشاه، از زندان آزاد شدند.
سعادت دوران ابتداییه و متوسطه مکتب را در داخل افغانستان به پایان رساند، چندین سال در بغلان و بعد کابل. دوران مکتب او مصادف با دوران جنگهای داخلی بود. فعالیتهای سیاسی پدرش در صفحات شمال و به ویژه با محوریت بغلان ادامه داشت. در زمان حکومت برهانالدین ربانی، پدرش معاون رییس جمهور شد. سعادت از افغانستان رفت و دوران لیسه و دانشگاه را در لندن سپری کرد. او سند لیسانسش را در رشته اقتصاد و تجارت بینالمللی از دانشگاه لندن گرفت.
در دوره جهاد و مقاومت علیه روسها، سکونتگاه خانواده نادری در دره کیان ولسوالی دوشی بغلان بود؛ دورانی که بارها سعادت از او به عنوان الگویی در مسیر مصالحه یاد کرده است. او در این مورد گفت: «در آن دوران، دره کیان به عنوان بستر صلح بین مجاهدین و حکومت داکتر نجیبالله در راستای ایجاد مصالحه فعال بود. در همان زمان یکی از مهمترین طرحهای صلح به منظور ایجاد آشتی میان دولت وقت و احزاب مجاهدین، از سوی پدرم، منصور نادری، ارایه شد تا اینکه در آخرین نشست عمومی رهبران مجاهدین در جبلالسراج ولایت پروان، تصمیم نهایی در مورد ایجاد جبهه متحد شمال اتخاذ شد.»
سعادت نادری پس از بازگشت به افغانستان، به فعالیتهای اقتصادی پرداخت. گام دیگر، سیاست بود. در سال 1394 خورشیدی با کسب رای اعتماد از مجلس نمایندهگان، به عنوان وزیر شهرسازی آغاز به کار کرد. یک سال بعد، اتفاقی رخ داد که سعادت در رسانهها و فضای مجازی مشهور به «وزیر میلیونر» شد. در جریان ثبت داراییهای وزیران حکومت وحدت ملی و در شرایطی که بسیاری از وزیران و مقامهای بلندرتبه دولتی از ثبت واقعی اموال و داراییهایشان سر باز میزدند، آقای نادری جزو معدود وزیرانی بود که فورم ثبت داراییاش از اول تا آخر با جزییات و دقیقتر خانهپری شد؛ ثبت سرمایهای هنگفت برای یک وزیر جوان. او در سال 1396 از سوی رییس جمهور غنی مدال عالی دولتی غازی امانالله خان را دریافت کرد.
بعد از سه سال حضور در کرسی وزارت شهرسازی، سرانجام همراه معاونانش استعفای دستهجمعی داد؛ هرچند روایتهای متعددی از چرایی استعفای سعادت نادری وجود داشت و برخی تلاش سعادت برای برنده شدن پیمان استخراج معدن طلای بدخشان را علت استعفایش میدانند. براساس قانون، اعضای کابینه صلاحیت بستن پیمان در پروژههای ملی را ندارند. در همان زمان، ریاست حقوقی وزارت معادن مدعی شده بود که «در پروسه طلای بدخشان و مس بلخاب دو کمپنی است که یکی آن مربوط سعادت نادری بوده و آقای نادری در کمپنی دومی نیز سهمدار است.»
او همچنین ریاست بخش اقتصادی کنسول ملی آغاخان برای افغانستان و عضویت در هیات مدیره بانک ملی را در کارنامه خود دارد. سعادت نادری در سال 1391 شمسی به صفت یکی از متشبثان و سرمایهگذاران مبتکر در بخشهای تجارتی و تولیدی شناخته و موفق به دریافت مدال و تقدیرنامه بینالمللی با عنوان «صلح از طریق تجارت» از جانب دولت ایالات متحده امریکا شد.
سعادت که برادر فرخنده زهرا نادری، عضو کمیته رهبری شورای مصالحه ملی است، علاوه بر سکانداری وزارت صلح، یکی از اعضای هیات مذاکرهکننده دولت افغانستان در دوحه نیز به شمار میرود. او معتقد است که چهل سال جنگ را نمیشود در سه ماه مذاکرات پایان بخشید و طرفین نباید به شکست در مذاکرات فکر کنند.
او میگوید: «من بیش از خوشبین بودن به مذاکرات، به نتیجه آن باورمند هستم.»