تعداد زیادی از باشندهگان ولایت بادغیس میگویند که بیکاری و مشکلات اقتصادی آنان را فقیر ساخته و توان خرید قربانی و شیرینی عید را از آنان گرفته است. ساکنان این ولایت میگویند با آنکه بهای میوه خشک نسبت به سالهای گذشته کاهش قابل ملاحظهای داشته، اما نبود درآمد و اقتصاد فلجشده، سبب شده است تا آنان هیچ آمادهگیای برای عید نداشته باشند.
از سویی هم دامداران و دکانداران در بادغیس میگویند که بازار فروش امسال با رکود مواجه بوده و مردم برای خرید مراجعه نمیکنند. این کسبهکاران میگویند که بازار بادغیس از سالها به این سو در ایام عید تعطیل نبوده است.
عبدالحمید در شهر قلعه نو، مرکز ولایت بادغیس، دکان دارد. او که از سالها به این سو به این شغل مصروف است، میگوید که ناداری و فقر خانوادهها سبب کساد بازار فروشات میوه خشک در ایام عید شده است. وی میافزاید که قیمت میوه خشک نسبت به سالهای گذشته کاهش یافته است، اما مردم برای خرید مراجعه نمیکنند. عبدالحمید میگوید: «عیدبهعید وضعیت اقتصادی مردم خرابتر شده میرود. در آن عید شیرینی و میوه خشک زیاد آوردم، فروخته نشد. در این عید با اینکه کمتر آوردهام، بازهم نتوانستم به فروش برسانم؛ چون مردم بسیار کم میآیند و تعداد اندکی برای عید شیرینی خرید میکنند.»
این باشنده بادغیس تصریح میکند: «قیمتها هم نسبت به سال پیش خیلی پایین آمده است. مثلا قیمت یک کیلو نخود و کشمش، نسبت به سال قبل ۸۰ تا ۹۰ افغانی پایینتر شده است، اما بازهم مردم خرید نمیکنند؛ چون توانایی ندارند.»
بازمحمد که نزدیک به ۵۰ راس دامش را برای فروش به شهر قلعه نو آورده است، میگوید که مردم برای خرید قربانی مراجعه نکرده و تا هنوز او نتوانسته است این تعداد مواشی را به فروش برساند. بازمحمد میگوید: «۵۰ بز و گوسفند آوردهام به قلعه نو، تا حالا فقط دو تا گوسفند را فروختهام. مردم میآیند و وقتی یک تکشاد [بز نر] را شش هزار و یک میش را ۸ تا ۹ هزار قیمت میکنم، کسی خرید نمیکند.» این باشنده بادغیس تاکید میکند: «امسال یک سال بدبختی به روی مالداران هم آمد، برای هر گوسفند ما چهار تا پنج هزار کاه و علف خریداری کردیم. حالا هم به شش تا هشت هزار میدهیم، همان زحمت ما را هم نمیشود. حالا امسال مردم هم قربانی خرید نمیکنند، به جای دیگری هم انتقال داده نمیتوانیم مواشی را. طبقه مالدار بدبخت میشود.»
باشندهگان بادغیس که از طریق زراعت و مالداری تامین معیشت میکنند، میگویند که خشکسالیهای چند سال اخیر و بیکاری دوامدار چرخه اقتصادی آنان را کند کرده است.
عبدالرزاق، باشنده دیگر بادغیس، میگوید: «تنها منبع درآمد ما مردم بادغیس کشت، زراعت و مالداری است که اینها هم در چند سال اخیر به دلیل خشکسالی ضربه دیده است و اینکه عید هم به فرصتی آمد که تا هنوز حاصلات پسته و زیره به دست نیامده و از همین، مردم هم توانایی تهیه قربانی و خرید شیرینی عید را ندارند، جز تعداد انگشتشماری که سرمایهدار بودند از سابق.»
غیاثالدین، یکی دیگر از باشندهگان بادغیس، میگوید که وضعیت اقتصادی مردم در این ولایت نگرانکننده بوده و مردم به جای خرید قربانی و عید، به فکر سیر کردن شکمشان هستند. او میافزاید: «گرفتن قربانی و شیرینی عید یک رسم و عرف جاافتاده است و همه باید حداقل چیزی در سفره عیدی داشته باشند؛ اما فعلا مردم گرسنه هستند، چیزی ندارند؛ چون کار نیست. وقتی عایدی نباشد، زندهگی به دشواری میگذرد که دقیقا وضعیت ما مردم چنین است.»