نمی‌توانیم بدون محافظت از نزدیک‌ترین متحدان خود، از افغانستان خارج شویم

منبع: واشنگتن‌پست – نویسنده: رایان کراکر، سفیر ایالات متحده در افغانستان در ۲۰۱۱-۲۰۱۲ – مترجم: اورنگ‌زیب بیضایی

در حالی که ایالات متحده در پی توافق صلح با طالبان است و قصد دارد نیروهایش را از افغانستان بیرون بکشد، یک مسأله‌ی مهم هنوز روشن نیست: پس از این‌که ما افغانستان را ترک می‌کنیم، چه اتفاقی برای همکاران افغان ما که در مأموریت ایالات متحده خدمت کرده‌اند، خواهد افتاد؟

وقتی من سفیر ایالات متحده در افغانستان بودم، سفارت ما در کابل متکی بر صدها کارمند افغانی بود که در نقش‌های گوناگون کار می‌کردند. آن‌ها هر روز زندهگی خود را به‌ خطر می‌انداختند تا برای پیشرفت افغانستان و کشور ما کار کنند. به ‌همین ‌ترتیب، نیروهای امریکایی و کارگران بشردوستانه بر کارمندان محلی‌ای متکی بودند که به ‌عنوان ترجمان‌‌ها، مشاوران فرهنگی، نگهبانان امنیتی و کارمندان حفظ و مراقبت خدمت می‌کردند. به دلیل خدمت به مأموریت ایالات متحده، این متحدان قابل اعتماد، مرتباً با تهدیدهای نیروهای ضد امریکایی به ‌ویژه طالبان روبهرو بودند و هستند. طالبان بسیاری از همکاران افغان و خانواده‌های آن‌ها را تعقیب کرده و کشته‌‌اند.

این همکاران افغان فرصتی برای درخواست ویزای ویژه مهاجرت (SIV) دارند که به ‌طور خاص برای محافظت از متحدان ما طراحی شده است. اکثر کسانی که درخواست می‌دهند، منتظر طی مراحل ویزای خود در داخل افغانستان می‌باشند و در شرایط خطرناکی قرار می‌گیرند، در حالی که شماری دیگر برای زنده ماندن به کشورهای همسایه فرار کرده‌اند و در آوارهگی منتظر ویزا هستند.

خروج نیروهای ایالات متحده به این معنا است که برخی همکاران افغانی که منتظر طی مراحل ویزا هستند، وظیفه‌های خود را از دست می‌دهند و بنابراین حق زندهگی در پایگاه حفاظت‌ شده‌ی ایالات متحده را از دست می‌دهند. به طالبان نمی‌توان اعتماد کرد که از غیرنظامیان حفاظت کنند، چه رسد به مترجمان افغانی که آن‌ها را به ‌عنوان خاینین هدف قرار می‌دادند.

به‌ عنوان بخشی از هرگونه برنامه‌ریزی برای کاهش نیروها، دولت ایالات متحده مسوولیت دارد تا از کسانی که به ایالات متحده خدمت کرده‌ و به‌ گونه‌ی خسته‌گی‌ناپذیر و با قبول خطر شخصی در راستای محافظت از پرسونل ایالات متحده و پیش‌برد مأموریت ایالات متحده کار کرده‌اند، محافظت کند.

علاوه بر این، با کاهش حضور ایالات متحده، انتظار می‌رود کاهش کارمندان در سفارت ایالات متحده توانایی سفارت در طی مراحل ویزا را کم کند – روندی که در حال حاضر می‌تواند چهار سال برای بسیاری از متقاضیان طول بکشد. کانگرس دستور داده است که طی مراحل ویزا باید در مدت نه ماه انجام شود. وزارت امور خارجه باید این شرط را رعایت کند.

نگذارید اشتباهات خروج ایالات متحده از ویتنام تکرار شود. ایالات متحده، مشتاق پایان دادن به جنگ طولانی، موافقت‌نامه صلح پاریس را امضا کرد ـ حرکت غیرمؤثری که منجر به صلح نشد. مقامات امریکایی که با همکاران ویتنامی شانه‌به‌شانه خدمت کرده بودند، به‌ طرز وحشتناکی می‌دیدند که هم‌دستان‌شان از طریق دریا از کشور فرار می‌کردند یا به دلیل خدمت‌شان به ایالات متحده کشته و یا زندانی می‌شدند. چه کسی می‌تواند تصویر وحشتناک متحدان ناامید ویتنامی را در رسیدن به هلیکوپتری که سایگون را ترک می‌کرد، فراموش کند؟

وزارت امور خارجه و نهادهای بازرس باید تضمین کنند که همکاران افغان ما می‌توانند پیش از وخیم‌تر شدن اوضاع امنیتی، به ‌جای امن برسند. وزارت دفاع نیز باید در روشنایی خدمات حیاتی‌ای که ده‌ها هزار افغان از سال ۲۰۰۱ به این‌سو برای سربازان ایالات متحده انجام داده‌اند، این را از وزارت امور خارجه بخواهد.

همکاران افغان ما برای حمایت از مأموریت ایالات متحده، جان خود و خانواده‌های‌شان را به ‌خطر انداخته‌اند و بعضاً از دست داده‌اند. از آن‌جایی که ایالات متحده در فکر استراتژی خروج خود است، کم‌ترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم، این است که تضمین کنیم نزدیک‌ترین متحدان ما بخشی از این طرح است.