فرهنگی - داستان

از پیرمرد پرسیدم: «آیا عمر خیام از مرگ می‌ترسید؟» پیرمرد با خنده گفت: «این پرسشت، من را به یاد همان سخن دیگرت انداخت که چون گفتم: این روزها وقتی جایی می‌روم، حس می‌کنم که سایه‌های تاریک و دهان‌گشوده‌ای مرا دنبال می‌کنند؛ تو بر من خندیدی...

آن روز نزدیکی‌های شام بود که پیرمرد به خانه آمد. کتاب رباعیات حکیم عمر خیام در دستش بود. بی آن‌که چیزی بگویم، گفت: «هر بار به خانه‌ات دست خالی آمده‌ام؛ اما امروز که می‌خواستم بیایم، نمی‌دانم چه حسی برایم گفت که بس است این‌همه دست...

عاشقانه‌سرایی‌های مهستی عاشقانه‌های مهستی همه با حس زنانه، عاطفه زنانه، نیازهای درونی زن و نگاه زن به زنده‌گی و هستی سروده شده است. تغزل عاشقانه او تغزل مردانه نیست، بلکه هربار با چهره جوان یا نوجوانی رو‌به‌رو می‌شویم و زیبایی مرد را در آیینه چهارگانی‌های...

مهستی و شهرآشوب مهستی در بخشی از چهارگانی‌های خود به توصیف صمیمانه و عاشقانه پیشه‌وران و کسبه‌کاران پرداخته است. در پارسی‌ دری، این‌گونه شعر را به نام «شهرآشوب» یاد می‌کنند که در وزن چهارگانی سروده می‌شود. شهر‌آشوب در بُعد دیگر خویش، زبان طعنه‌آمیز و هجو‌گونه...

پیرمرد، روزی روایت می‌کرد که باری، پیرمرد سبزپوش و ناشناسی را دیدم که از کوچه‌‌ای می‌گذشت. یک لحظه حس کردم خودم هستم که از این کوچه داغ می‌گذرم؛ اما دیدم که نه، او پیرمرد دیگری است، بیچاره‌تر از من. مانند یک سایه لرزان، خانه‌به‌خانه می‌رفت...

مسوولان پیشین ریاست اطلاعات و فرهنگ و شماری از فرهنگیان بامیان، از ساخت‌وسازهای غیرقانونی در ساحات مربوط به میراث جهانی یونسکو در مرکز این ولایت، ابراز نگرانی می‌کنند. اسحاق موحد، رییس پیشین اطلاعات و فرهنگ بامیان به روزنامه ۸صبح گفت که در روزهای اخیر، ساخت‌وساز...

«رستاخیز بازمانده‌گان» روایت رنج قوم هزاره است که در قالب داستان تاریخی با قلم یونس صالح نوشته شده و نشر زریاب آن را منتشر کرده است. قصه‌ها و روایت‌های این داستان از سال ۱۷۴۷ تا ۱۹۰۰ میلادی را دربرمی‌گیرد و در پس‌گفتار داستان به طور...

آن دیر‌وقت شب را این‌جا در کابل که صبحی زود در آن سوی دنیا بود و پیام کوتاهی که: «صحرا حالم خوب نیست...» را حتماً به یاد می‌آوری و آن روزهای سخت گسست و جدایی را. ما آن سال حال‌مان خوب نبود. آن سال ۲۰۱۵...

در سال‌های نوجوانی در کابل - آن‌گاه که شیفته ادبیات بودم و هر دفتر شعر و داستان که به دستم می‌رسید، با عطش فراوان می‌خواندم، از میان نویسنده‌گان معاصر کارهای رهنورد زریاب را همواره متفاوت می‌یافتم. در آن روزگار، در راستای تطور و تحول ادبیات...

به یاد دوست قدیمی‌ام رهنورد زریاب کتابت و نوشتن، در سرزمین‌های ما، همیشه ودیعه‌‌ای گران‌سنگ بوده است. دیار ما، دیار کاتبان است و هرچه به آن می‌نگریم اسفار کاتبان در پیش روی ما است. اکنون که در سوگ یكی از این كاتبان گران‌سنگ این حوزه...