در ادامه بازداشت دختران به اتهام «بدحجابی» از سوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان در مناطق مختلف از جمله دشت برچی و پل سرخ کابل، و در تازهترین مورد در ولسوالی جاغوری ولایت غزنی، خانوادهها در این مناطق به شدت نگران ادامه این بازداشتها از سوی طالبان هستند. شماری از دانشجویان و دانشآموزان دختر که مصروف یادگیری زبان انگلیسی و علوم دینی در مرکزهای آموزشی و مدرسههای دینی هستند، میگویند که پس از بازداشت دختران از سوی این گروه خانوادههای آنان حتا اجازه بیرون شدن از حویلی خانه و اشتراک در صنفهای آموزشی را به آنان نمیدهند و طالبان به بهانه حجاب آخرین امید درس خواندن را از آنان گرفتهاند. پس از بازداشت شماری از زنان معترض و فعالان مدنی و شکنجه جسمی و روحی و تجاوز جنسی که از سوی طالبان متقبل شدهاند، خانوادهها بیشتر نگران بازداشت دخترانشان از سوی این گروه هستند و به نحوی آنان را از زندان طالبان میهراسانند. آنان میگویند که اعضای مرد خانوادههای آنان گفته است که رسیدن پای دختران جوان به زندان طالب در صورتی که هیچ جنایتی مرتکب نشده باشند، بدنامی دارد و به آنها هشدار دادهاند در صورتی که این گروه آنان را دستگیر و به زندان بردند به اعتبار و عزت آنان لطمه وارد شده و برای آزادی آنان از زندان طالبان اقدامی نخواهند کرد.
شماری از آموزگاران مرکزهای آموزشی نیز میگویند که پس از بازداشت دختران از سوی امر به معروف و نهی از منکر طالبان، اشتراک آنان در مرکزهای آموزشی کاهش یافته است. به گفته آنان، خانوادهها به دخترانشان اجازه اشتراک در صنفهای آموزشی را نمیدهند. شاهدان نیز میگویند که شماری از دختران بازداشت شده از سوی طالبان، دانشآموزانی بودند که به مرکزهای آموزشی میرفتند و یا در راه بازگشت به خانه بودند.
حمیده یکی از دانشجویانی است که خود و خواهرانش مصروف یادگیری زبان انگلیسی و علوم دینی در یک مرکز آموزشی و مدرسه دینی هستند. او میگوید که پس از دستگیری دختران از سوی طالبان پدر، برادر و کاکایش به شدت مخالف بیرون رفتن آنان از خانه شدهاند و به آنان اجازه اشتراک در مرکز آموزشی و حتا مدرسه دینی را نمیدهند. او میگوید: «من و خواهرهایم روزهای سختی را سپری میکنیم. دو خواهرم که بهخاطر طالبان نتوانستند مکتب بروند، خواستند از طریق رفتن به کورس و مدرسه به درسهایشان ادامه بدهند، اما متاسفانه وضعیتی که در این سه روز بهوجود آمده پدر، برادر و کاکایم نمیگذارند حتا پا بیرون از حویلی خانه بگذاریم.»
او علاوه میکند که پدر و برادرش بارها به آنان گوشزد کردهاند که حتا اجازه رفتن چند قدم دورتر از خانه را نیز ندارند و در صورتی که کارشان خیلی ضرور باشد، باید برقع بر سر کنند و بیرون شوند. او میگوید: «برادرم میگوید که اگر کارتان خیلی ضرور بود چادری سر کنید و بروید و اگر خدای ناخواسته طالبان شما را برد، توقع نداشته باشید ما برای نجات شما میآییم. پای دختر جوان که در زندان طالب رسید از آن جا که پس بیاریم چه فایده. جای شرم است که مردم بگوید دختر فلانی را طالبان برد. عزت ما را با خاک یکسان نکنید و خودتان از وضعیت زندان طالبان باخبرید که زنان معترض در زندان آنان به چه روز رسیدند و سپس آزاد شدند.»
عاقله، یکی دیگر از دخترانی است که اکنون در خانهاش زندانی شده است و حتا حق بیرون شدن از حویلی خانه را ندارد. او نیز از وضعیت پیشآمده شاکی است و گروه طالبان را یگانه دلیل بدبختیهای دختران افغان میداند. او که دانشجوی رشته اقتصاد در دنشگاه کابل بود و پس از بسته شدن دانشگاه بهروی دختران به خیاطی رو آورده است، میگوید که پدرش پیش از این همواه او و خواهرانش را تشویق میکرد تا درس بخوانند و همانند او بیسواد نمانند، اما محدودیتهای روزافزون طالبان علیه زنان و دختران در افغانستان سبب شده است تا پدرش از درس خواندن آنان ناامید شود. اکنون به خصوص پس از بازداشت دختران از سوی طالبان حتا نمیگذارد که اعضای زن خانوادهاش از خانه بیرون شود. او میگوید: «همان روزی که دستگیری دختران از سوی طالبان شروع شد، در خیاطی بودم که پدرم زنگ زد و بسیار وحشتزده گفت که بیا خانه که طالبان دخترها را جمع میکنند. گفت که بیا مرا تیر از کار کردن هیچ چیز به عزت و آبروی تو نمیارزد. وارخطا سمت خانه دویدم. پدرم در خانه بود و گفت که دیگر هیچکدام از شما نه به کورس و نه به خیاطی بروید. طالبان اگر یک بار شما را ببرد دیگر آبرو و عزت ندارید.»
او علاوه میکند که پدرش پیش از حاکمیت طالبان همه مشقتهای روزگار را به تنهایی بر دوش میکشید تا دخترانش درس بخوانند و باسواد شوند؛ اما اکنون به آنها میگوید که از درس خواندن دست بکشند و خانهنشین شوند. میگوید: «پدرم همیشه میگفت که درس بخوانید و زحمت بکشید و مثل ما کور و بیسواد نمانید. من تا زنده هستم برای شما کار میکنم و پول درس خواندن شما را پیدا میکنم؛ ولی این روزها برعکس شده است و فقط میگوید که دیگر پشت درس و کار را رها کنید و خانه بنشینید. حتا پشت موادی که لازم دارید نیز خودتان نروید.»
شماری از آموزگاران مرکزهای آموزشی نیز پس از دستگیری دختران از سوی طالبان به بهانه «بدحجابی» میگویند که تعداد دانشآموزان دختر در صنفهای آموزشی کاهش یافته است و آنان پس از تماس گرفتن با دانشآموزان دریافتند که خانوادههای آنها اجازه بیرون شدن از خانه را به آنان نمیدهند. خانوادههای این دانشآموزان گفتهاند که بهتر است دخترانشان در خانه باشند و بیسواد باقی بمانند تا این که طالبان به هر بهانهای آنان را زندانی کنند.
یکی از آموزگاران یک مرکز آموزشی در غرب کابل که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، میگوید که از سه روز به اینسو تعداد دانشآموزان دختر در صنفها کاهش یافته است و تعداد اندکی که با عذر و زاری به خانوادههایشان حضور مییابند نیز با ترس و استرس از بازداشت شدن در صنفها حاضر میشوند و به جای این که بیشتر به درس توجه کنند به دروازه صنفها چشم میدوزند که مبادا طالبان هجوم بیاورند و آنان را با خود به زندان ببرند. میگوید: «با این که پس از حاکمیت طالبان محدودیتهای شدید تحصیلی و آموزشی بالای دختران وضع شده، با آن هم انگیزه و اشتیاق دختران برای ادامه درس گاهی مرا حیرتزده میکند. با هر بار وضع محدودیت از سوی این گروه دختران مدتی شکسته و افسرده در صنفها حاضر شده و تسلیم نمیشدند، اما این بار به نظر میرسد که دستگیری دختران از سوی طالبان و به زندان کشاندن آنان بدون هیچ جرمی بیشتر بالای آنان تاثیر گذاشته است و نسبت به هر زمان دیگر در این سه روز حضور دختران در صنفها کاهش یافته است و آنانی که به سختی از خانوادههایشان اجازه میگیرند، ظاهراً در صنف و روحاً در جای دیگر هستند. خیلی نگرانند و چشمشان به دروازه است که چه وقت طالبان برای بردن آنان میآیند.»
از سویی هم، طالبان در مرکزهای آموزشی در غرب کابل حضور یافته و به مسوولان این نهادها هشدار دادهاند در صورتی که دختران مطابق به خواست آنان حجاب نداشته باشند، اجازه ورود ندهند. نوار صوتیای که به دسترس روزنامه 8صبح قرار گرفته است نشان میدهد که یکی از اعضای گروه طالبان به مسوولان مرکزهای آموزشی در غرب کابل هشدار میدهد که به دختران در مورد چهگونهگی لباس پوشیدن آنان بگویند، در غیر آن امر به معروف و نهی از منکر طالبان با آنان برخورد جدی خواهد کرد. به گفته او، دختران در صنفها بازداشت شده و پس از دو یا سه روز به زندان پلچرخی انتقال خواهند یافت و در صورتی آزاد خواهند شد که یکی از اعضای خانواده آنان مثل پدر یا برادر برای آزادی آنان به زندان مراجعه کند.
این در حالی است که بازداشت دختران از ساحات مختلف ولایت کابل و غزنی با شکنجه و لتوکوب همراه بوده است. این بازداشتها واکنشهای زیادی را نیز به همراه داشته است. ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان، این اقدام گروه طالبان را محکوم کرده و گفته است که بازداشتهای اخیر زنان در کابل از سوی این گروه به دلیل بدحجابی که توسط طالبان تایید شده، بیانگر محدودیتهای بیشتر بر آزادی زنان و تضعیف سایر حقوق آنان است. او خواستار رهایی فوری و بدون قیدوشرط زنان از زندانهای طالبان شده است.