فعالان حقوق بشر و جنبشهای اعتراضی زنان میگویند که مردم و نهادهای حقوق بشری علاوه بر رسیدهگی به وضعیت زلزلهزدهگان هرات، زنان و دختران معترض و سایر فعالان حقوق بشری دربند طالبان را از یاد نبرند. به گفته آنان، ژولیا پارسی و ندا پروانی از چندین هفته به این طرف در زندان طالبان به سر میبرند و تا کنون اعضای خانوادههای آنان نتوانستهاند با این زنان تماس برقرار کنند. این جنبشها با نگرانی از وضعیت نامعلوم بازداشتشدهگان، تاکید میورزند که نهادهای حقوق بشری بهویژه سازمان ملل باید از وضعیت آنان اطلاع حاصل کنند. از سوی دیگر، برخی از نزدیکان آنان تایید میکنند که تا هنوز هیچ اطلاع و تماسی با بازداشتشدهگان برقرار نتوانستهاند. با این حال، منابع موثق میگویند که ژولیا پارسی و ندا پروانی در یکی از زندانهای استخبارات طالبان به سر میبرند، اما تایید میکنند که خانوادههایشان نتوانستهاند با آنان تماس برقرار کنند.
طالبان در بیش از دو سال گذشته بهشکل متواتر زنان و دختران معترض را سرکوب و بازداشت کردهاند. این گروه روز چهارشنبه، ۵ میزان سال جاری، ژولیا پارسی، مسوول گروه خودجوش زنان معترض افغانستان و پسرش را از خانهاش در کابل بازداشت کرده که تا هنوز از سرنوشت آنها اطلاعی در دست نیست. همچنان ندا پروانی، عضو این جنبش با شوهر و فرزندش در ۲۸ سنبله سال جاری از سوی جنگجویان طالبان در کابل از خانهاش بازداشت شده و از سرنوشت وی نیز اطلاعی وجود ندارد.
شماری از فعالان حقوق بشر و جنبشهای اعتراضی زنان در این مدت بهطور دوامدار خواستار رهایی و معلوم شدن وضعیت فعالان مدنی و زنان معترض در زندانهای طالبان شدهاند. آنان از سازمان ملل خواستار همکاری شدهاند. به گفته این جنبشها، سازمان ملل از تعامل و گفتوگوهایی که با طالبان دارد، باید در این عرصه استفاده کند و از سرنوشت این زنان معترض اطلاع به دست آورد.
زنان و دختران در تداوم واکنشها به بازداشت این دو زن معترض، با راهاندازی تجمعهای اعتراضی در فضای بسته، خواستار رهایی این دو فعال حقوق زنان شدهاند. یکی از دوستان این دو زن در بند طالبان که چندین حرکتی اعتراضی را در واکنش به بازداشت این زنان مدیریت کرده، از وضعیت نامعلوم ژولیا پارسی و ندا پروانی ابراز نگرانی میکند. او با اسم مستعار مریم میگوید: «متاسفانه کشور ما میدان بحران و خلق فاجعههای پیهم شده است. مصیبتهای بزرگ سبب میشود کسانی که قربانی عدالتخواهی شدهاند، فراموش شوند. خواست ما از همه این است که در کنار همدردی و کمک به آسیبدیدهگان هرات و غمشریکی با مردم بغلان، زنان بازداشتشده و فعالان در بند را نیز از یاد نبرند. آنها به خاطر عدالت و آزادی به اسارت رفتهاند و پس از ۲۰ روز ما نمیدانیم که در چه وضعیت قرار دارند.»
در همین حال، یک منبع موثق به روزنامه ۸صبح میگوید که ژولیا پارسی و ندا پروانی در یکی از زندانهای ریاست استخبارات طالبان به سر میبرند. به گفته منبع، طالبان از وضعیت موجود سوءاستفاده کرده و ممکن آنان را بهصورت شدید برای گرفتن اعتراف اجباری شکنجه کرده باشند. این منبع میافزاید: «ژولیا پارسی و ندا پروانی در استخبارات هستند و طالبان تا زمانی که تحقیقات خود را تکمیل نکنند، به کسی اجازه ملاقات نمیدهند. شاید در این مدت بهطور دوامدار شکنجه شده باشند و مجبور به دادن اعترافهای اجباری و دروغین شده باشند.»
از سوی دیگر، برخی از منابع تصریح میکنند که اعضای خانوادههای این زنان باید در ریاست عمومی استخبارات طالبان عریضه کنند و خواستار تثبیت موقعیت و زنده بودن آنان شوند. منابع میگویند که خانوادههای این زنان بازداشتشده برای ثبیت موقعیت آنان، نیاز دارند درهای مختلف طالبان را دقالباب کنند تا بتوانند از سرنوشت بازداشتشدهها اطلاع حاصل کنند.
زنان و دختران معترض از همه زنان میخواهند که در برابر بازداشت ژولیا پارسی و ندا پروانی سکوت نکنند. به گفته آنان، این زنان بازداشتشده بارها از سیاستها و محدودیتهای طالبان علیه زنان انتقاد کرده و در برابر اقدامهای سختگیرانه این گروه اعتراض کردهاند و امروز نیاز است که برای رهاییشان دادخواهی صورت بگیرد.
پروانه (مستعار) از دختران معترض، میگوید که این دو زن در دو سال بهشکل متواتر علیه «آپارتاید جنسیتی» و سیاستهای «زنستیزانه» طالبان اعتراض و مبارزه کردند و امروز زنان باید از آنان دفاع کنند و نگذارند آنها به خاطر حقطلبی در کنج زندان طالبان فراموش شوند.
ژولیا پارسی از جمله زنان معترض کابل است که بارها از سیاستها و محدودیتهای طالبان علیه زنان انتقاد و در برابر اقدامات سختگیرانه این گروه اعتراض کرده است. او در پی ممنوعیت آموزش دختران، یکی از کسانی بود که برای زنان و دختران محروم از آموزش یک کتابخانه در کابل تاسیس کرد.
پیش از این، سازمانهای حقوق بشری به شمول عفو بینالملل از طالبان خواستهاند که این زنان و سایر فعالان حقوق بشری و مدنی را فوراً آزاد کنند. سازمان عفو بینالملل گفته است که از بازداشت خودسرانه ژولیا پارسی، فعال حقوق زن از سوی طالبان «عمیقاً» نگران است. عفو بینالملل همچنان خواستار توقف فوری بازداشتهای خودسرانه، غیرقانونی و ناپدید کردن اجباری فعالان، روزنامهنگاران و منتقدان از سوی طالبان شده است. این سازمان خواستار ایجاد مکانیسم پاسخگویی مستقل بینالمللی برای پاسخگو کردن ناقضان حقوق بشر در افغانستان نیز شده است.
پیش از این جنبشهای اعتراضی زنان گفتهاند که این دو زن معترض خواستار تحقق عدالت، برابری و آزادی برای مردم افغانستان بودند و جامعه جهانی باید برای رهایی آنها «فشار لازم را بر گروه تروریستی طالب وارد کند.»
جنبش زنان عدالتخواه افغانستان هفته گذشته در واکنش به بازداشت این دو زن معترض، گفت که طالبان در دو سال و اندی هیچ صدای مخالفی را نشنیدهاند و مخالفان خود را زندانی و شکنجه کرده و حتا کشتهاند.
افزون بر این، ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان، اتحادیه اروپا، نمایندهگان ویژه امریکا در امور صلح و حقوق بشر افغانستان و یوناما نیز خواستار آزادی فوری و بدون قیدوشرط ژولیا پارسی، ندا پروانی و سایر فعالان از جمله رسول پارسی، مطیعالله ویسا و مرتضا بهبودی از سوی طالبان شدهاند.
گفتنی است که زنان و دختران معترض در حالی از بدتر شدن وضعیت حقوق بشری در افغانستان خبر میدهند که بهتازهگی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، در پنجاهوچهارمین نشست خود، پیشنویس قطعنامه وضعیت حقوق بشر در افغانستان و تمدید ماموریت ریچارد بنت بهعنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر این سازمان برای افغانستان را برای یک سال دیگر تصویب کرده است.
این شورا از ریچارد بنت و کارگروه مبارزه با تبعیض علیه زنان و دختران سازمان ملل، خواسته است تا گزارشی در مورد «تبعیض نهادینهشده، تفکیک جنسیتی، نقض کرامت انسانی و اخراج زنان» را تا جون سال آینده میلادی تهیه کنند.