بدبینی و نبود فرهنگ همدیگر پذیری در میان سینماگران افغانستان و بهخصوص فلمسازانی که در کابل زندگی میکنند، به حدی رسیده است که سینماگران اکنون آنرا با وضاحت تمام درک میکنند.
این واضح است که اگر برای بیرونرفت از این وضع راه حلی سنجیده نشود، سینماگران میدانند که بحران بدبینی دامنگیرشان میشود.
سینماگران افغان در چند سال گذشته بهصورت ناخواسته، به گروهها و دستههای مختلف تقسیم شدهاند که هر دسته، عملکرد دسته و گروه دیگر را غیرمسلکی میداند و تا میتواند در عقب گروه طرف مقابل زبان به بدگویی میگشاید.
یک گروه، عدهای از سینماگران کهنهکاریاند که عمری را در سینما گذشتاندهاند، اینها افراد تازهکار را ناشی میشمارند و به کارهایشان وقعی قایل نیستند، اما در ظاهر و به اصطلاح «روی زمانه» به تولیدات آنان کف میزنند و لب تعریف میگشایند.
دسته دوم، سینماگران تازهکاریاند که فلمسازان کهنهکار را کهنهفکر میشمارند و به این باوراند که دیگر از آنان، کاری ساخته نیست، اما آنان هم فقط بهخاطر اینکه نشان دهند به سینماگران کهنهکار احترام دارند، با دسته دوم خوشبرخوردی میکنند.
دسته سوم هنرپیشههاییاند که با هر دو دسته اول و دوم سروکار دارند و با هر دویشان همکاری میکنند. اینها هم با دسته اول سر سازگاری دارند و هم با دسته دوم، اما کارکرد هردو دسته را چندان نمیپذیرند.
و در رده چهارم هم فلمسازانیاند که گوشهگیری اختیار کردهاند و با هیچکدام از این دستهها سروکاری ندارند، آنها سرگرم کار خودشاناند و در مورد گروههای ذکر شده حتا نمیخواهند ابراز نظر کنند.
هرچند دسته چهارم اگر بخواهد میتواند زمینهساز یک اتحاد سازنده در میان سینماگران افغان باشد، اما آنها تلاش در این عرصه را با توجه به حس بدبینی که تازه در میان سینماگران شکل میگیرد، بیهوده میدانند.
این گروهبندیها در میان سینماگران افغان از چند سال به اینسو فضای فلمسازی و سینماگری در افغانستان را به گونهای ساخته است که با اشتراک در چند افتتاح فلم یا مشاهده گزارش از چند جشنواره و یا اشتراک در محافل سینمایی، میتوان به عمق اختلاف نظر در میان آنها پی برد.
اکثر صاحبنظران سینما ترس از این دارند که ادامه این اختلافات و عدم جلوگیری از آن باعث خواهد شد که هر تولید ولو خوب سینمایی نیز به باد انتقاد گرفته شود و بیشتر وقت سینماگران به دامنزدن به این اختلافات سپری گردد.
سال گذشته سینماگران افغان با توجه به این مشکلها و افزایش دامنههای آن سیمیناری راهاندازی کردند تا مشکلهای سینما در افغانستان را موشکافی کنند.
این سیمینار که حدود یکسال از برگزاری آن میگذرد قطعنامهای را نیز صادر کرد، هیچ یک از مواد این قطعنامه تا اکنون تطبیق نشده است و ریشه اختلافات و مخالفتها در میان سینماگران محو نگردیده و با ادامه این وضع، اختلافها، جایش را به بدبینیها خواهد داد که آنگاه جلوگیری از آن خیلی دشوار خواهد بود.
حال هر سینماگر افغان باید بکوشد که تا این اختلافها از ریشه حل گردد، تا در آینده همه شاهد یک اتحاد ناگسستنی در میان سینماگران افغان باشیم که این اتحاد تاثیری مثبتی را در تولیدات هنری آنها نیز بهجا خواهد گذاشت.
اگر این اختلاف نظرها شناسایی نگردد و با رنجشها از میان برداشته نشود، تاثیر منفی روی تولیدات هنری فلمسازان افغان خواهد گذاشت و سینمای افغانستان از وضعیت ناگوار کنونی نجات نخواهد یافت و افغانستان بیشتر بهسمت یک سینمایی که هویت مشخصی ندارد، قدم خواهد گذاشت.