خشکسالیهای پیهم و کمبود علوفه، نگهداری حیوانات را برای دامداران در بیشتر ولایتهای کشور بهویژه بادغیس دشوار ساخته است. شماری از دامداران در این ولایت به دلیل کاهش علوفه، ناگزیر شدهاند تعدادی از مواشیشان را برای نجات تعدادی دیگر بفروشند. این در حالی است که بهتازهگی پس از برفباریها دهها رأس گوسفند در بادغیس در نتیجه کمبود علوفه از بین رفتهاند.
مالداران در بادغیس دامپروری را در وضعیت فعلی به سود خویش نمیدانند. آنان میگویند که در نتیجه خشکسالیهای پیهم و کمبود علوفه، ناگزیرند حیوانات خود را زودهنگام روانه کشتارگاهها کنند و بهصورت گلهای به فروش برسانند.
باشندهگان بادغیس که از طریق مالداری امرار معیشت میکنند، میگویند که خشکسالیهای پیدرپی، سبب کمبود علوفه حیوانی در این ولایت شده است. آنان میافزایند که بهای کاه بهشدت افزایش یافته است. این دامداران تاکید میکنند که توان تامین هزینههای دام خود را ندارند و با گذشت هر روز زیان بیشتری را متحمل میشوند.
دامداران در بادغیس میگویند که به علت خشکسالی این ولایت با کمبود علوفه حیوانی روبهرو بوده و آنان ناگزیرند تعدادی از مواشیشان را به بهای کم برای نجات بقیه بفروشند.
عبدالباری، باشنده ولایت بادغیس، به روزنامه ۸صبح میگوید که زمینهای وی در سال جاری حاصل نداده و او مجبور شده است تعدادی از گوسفندانش را برای نجات باقی با قیمت کم به فروش برساند. او میافزاید: «زندهگی ما با زراعت و مالداری گره خورده است. اگر سال بارانی باشد، هم شکم خود ما سیر است و هم مالداری خوب میشود؛ اما در این چند سال خیلی خشکسالی آمده و خلق ما را تنگ کرده و همه را نگران ساخته است.» او میافزاید: «سالبهسال سخت شده میرود به روی مردم زراعتپیشه و مالدار. سالهای گذشته بهتر بود از امسال. خودم ۱۰ تا از گوسفندان خود را با قیمت پایین فروختم، به خاطری که گوسفندان دیگر از گرسنهگی از بین نروند. حال هم زمستان خلاص نشده که کاهها، علف و جو خلاص شده و تا هنوز علف هم بلند نشده که گوسفند در کوه سیر شود.»
در همین حال دامداران در بادغیس از افزایش بهای علوفه حیوانی و کاهش قیمت مواشی در این ولایت سخن میگویند. آنان از نهادهای امدادرسان به دلیل عدم حمایت از مالداران شکایت دارند و میگویند با آنکه موسسات به آنان وعده کمک و توزیع علوفه حیوانی داده بودند، اما با گذشت زمستان تا هنوز هیچ کمکی از سوی این نهادها دریافت نکردهاند.
یک باشنده ولسوالی جوند بادغیس به روزنامه ۸صبح میگوید: «خشکسالی قیمت گوسفند پایین آورد، اما از کاه و علف را بالا برد. سال گذشته همین وقت، قیمت یک من (۸ کیلو) کاه ۶۵ افغانی بود، حالا ۱۰۰ تا ۱۲۰ افغانی شده، چون کاه هیچ از سال جلوتر باقی نمانده است. یک من جو هم ۱۸۰ افعانی است. دیگر اینکه قیمت گوسفند هم به خاطری که لاغر است، خیلی پایین شده است. مثلا سال گذشته همین وقت قیمت یک میش ۱۰ هزار افغانی بود، اما حالا شش هزار و ۵۰۰ افغانی است، به خاطری که گوسفندان خیلی لاغر و ضعیف هستند.»
او میافزاید: «تیرماه بود که ما رفتیم به ریاست زراعت در قلعه نو و همراه موسسهها دیدیم و به ما وعده کمک دادند؛ اما سال خلاص شد و هیچ کمک و علوفه حیوانی برای ما مالداران توزیع نشد. همان چیزی هم که داشتیم، فروختیم به شکم گوسفندان کردیم. دیگر حالا حیران ماندهایم که با این خشکسالی، آینده ما و این کشت و زراعت و مالداری چه میشود.»
این در حالی است که بهتازهگی تصاویری در شبکههای اجتماعی دستبهدست میشود که نشان میدهد در نتیجه بارش برف و سردی هوا، دهها رأس گوسفند در این ولایت تلف شدهاند.
باشندهگان بادغیس که به دامداری مصروفند، میگویند که هم اکنون این ولایت با کمبود علوفه حیوانی مواجه بوده و آنان توانایی تهیه علوفه و انتقال آن از هرات به بادغیس را ندارند.
دامداران در بادغیس در حالی از کمبود علوفه و آینده نامعلوم زراعت و مالداری به علت خشکسالی نگرانند که سازمان ملل متحد در گزارشی گفته که افغانستان بدترین خشکسالی را در ۳۰ سال گذشته تجربه کرده است. این سازمان نسبت به پیامدهای ناشی از آن بر زندهگی شهروندان کشور، اظهار نگرانی کرده است.
دفتر هماهنگکننده کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) در گزارشی گفته که سومین سال متوالی خشکسالی در افغانستان چالشهای این کشور را تشدید کرده و ناامنی غذایی در افغانستان را در بالاترین سطح در جهان قرار داده است.