جمعی از فعالان مدنی و باشندهگان بامیان، در نزدیکی دفتر والی و مقر فرماندهی پولیس خیمهی تحصن برپا کرده و از حکومت محلی و نهادهای امنیتی این ولایت میخواهند که در قبال تأمین امنیت مردم بیتفاوتی و غفلت را کنار بگذارند. معترضان میگویند که غفلت وظیفهای مسوولان محلی، بهویژه بخشهای کشفی و امنیتی سبب شده است که شهریان بامیان پس از بیست سال زندهگی در امنیت کامل، شاهد چنین حوادث مرگبار باشند.
حوالی ساعت پنج عصر روز سهشنبه، چهارم قوس، دو انفجار مهیب وادی کوچک شهر باستانی بامیان را به لرزه درآورد. این انفجارها در دو ساحهی پر ازدحام مرکز شهر با فاصلهی زمانی کمی به وقوع پیوست. ۱۵ نفر در این دو رویداد انفجاری جان باختند و نزدیک به ۶۰ نفر زخمی شدند. اما برخی از منابع آمار کشتهها و زخمیها را بیشتر از این میگویند.
اکنون دو روز بعد از وقوع این رویدادهای خونین انفجاری، فعالان مدنی و باشندهگان بامیان با برپایی خیمهی تحصن، از مسوولان محلی این ولایت میخواهند که مردم را از چرایی و چگونهگی حوادث اخیر آگاه سازند.
اسماعیل ذکی، همآهنگ کننده شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر و یکی از برپا کنندهگان خیمهی تحصن به روزنامه ۸صبح گفت که هدف از راهاندازی این حرکت اعتراضی، پاسخگو ساختن حکومت محلی و مرکزی است تا در پیوند به این حادثهی «المناک» به بامیانیها پاسخ روشن و قناعتبخش ارائه کنند.
وی از حکومت محلی و ارگانهای امنیتی بامیان خواست که در پیوند به حوادث انفجاری اخیر، به مردم پاسخ روشن ارائه کنند و توضیح دهند که چرا و چگونه امکان دارد یک رویداد اینچنینی در امنترین شهر کشور به وقوع بپیوندد.
آقای ذکی افزود که حکومت بر بنیاد قانون اساسی، مسوول و مکلف است که امنیت تمامی شهروندان کشور را تأمین کند؛ بناءً حکومت و نهادهای امنیتی باید تأمین امنیت باشندهگان بامیان را در آینده تضمین کنند.
وی همچنان گفت که بامیان یک ولایت مرزی نیست؛ بلکه محاصره از کوهها میباشد و در این فصل سال به دلیل سردی و موجودیت برف، هیچکسی نمیتواند از ساحات کوهستانی این ولایت عبور و وارد شهر شود. به باور آقای ذکی، ضعف و ناکارآیی بخشهای کشفی و امنیتی، نبود همآهنگی بین این نهادها و افزون بر آن، کوتاهی و غفلت نیروهای امنیتی باعث شده پای حوادث ناگوار امنیتی به بامیان کشانده شود.
گلثوم زهرا، یکی دیگر از معترضان خواهان شناسایی، بازداشت و برگزاری محکمهی علنی عاملان انفجارهای خونین روز سهشنبه، توسط نهادهای عدلی و قضایی شد. وی از حکومت خواست کسانی که به نحوی در این رویدادها دست داشتهاند، باید در حضور خانودههای قربانیان این حادثه محکمه و مجازات شوند.
امیر کوثری، فعال مدنی گفت که نیروهای امنیتی هیچگونه آمادهگی ندارند و در غفلت به سر میبرند. به گفتهی وی، بخشی از اعتراض آنها متوجه جامعه جهانی و حکومت مرکزی میشود؛ اینکه چرا امنیت مردم بامیان برایشان مهم نیست و خواست بامیانیها در خصوص تأمین امنیت را جدی نمیگیرند.
همینطور عبدل دانشیار، از دیگر فعالان مدنی معترض در خیمهی تحصن گفت، انفجارهایی که در بامیان صورت گرفت، متفاوت از حملههایی است که در سایر بخشهای کشور انجام میشود؛ زیرا بامیان نماد مدنیت و همدیگر پذیری در کشور است و ارزشهایی چون مدنیتخواهی، صلحخواهی، احترام به حقوق زنان و سایر ارزشهای دموکراتیک در این ولایت بیشتر از هر جای دیگر ریشه کرده است.
آقای دانشیار افزود که این حمله نهتنها به مردم بامیان؛ بلکه حمله به همین ارزشها هم است که طی بیست سال اخیر در ولایت بامیان به سمت نهادینه شدن در حرکت بود.
رسیدهگی و دلجویی از خانوادههای قربانیان، خواست دیگری است که معترضان به آن تأکید کردند. به گفتهی تحصن کنندهگان، همه قربانیان انفجارهای عصر روز سهشنبه، نان آوران خانوادههای خود بودند و به صورت روز مزد در بازار بامیان کار میکردند. آنان خواستار توجه اساسی حکومت به خانوادههای قربانیان شدند.
معترضان بر خواستهای شان تأکید کرده گفتند تا زمانی که مسوولان پاسخ قناعتبخش ارائه نکنند، تحصن آنان همچنان ادامه خواهد داشت.
هرچند مسوولان امنیتی بامیان به مردم اطمینان میدهند که برای تأمین امنیت آمادهگی کامل دارند؛ اما باشندهگان این ولایت پس از وقوع دو رویداد مرگبار انفجاری، بسیار شوکه و نگران شدهاند. طی دو روز اخیر، ترس و وحشت بر شهر کوچک بامیان سایه افگنده و تردد مردم در آن بهطور بیپیشینهای کم شده است.