طالبان در جریان ۱۹ ماه گذشته، تمام فرمانهای حاکمیت دور نخستشان را بر زنان اعمال کردهاند. این گروه در این مدت با وجود فشارهای گسترده جامعه جهانی به هیچیک از خواستها و مطالبات زنان افغانستان پاسخ مثبت نداده است. این گروه در نخستین اقدام علیه زنان، وزارت امور زنان را از کابینه خویش حذف کرد. دستور ممنوعیت آموزش بالاتر از صنف ششم برای دختران، محرومیت از حق تحصیل و کار و منع زنان از حضور در ورزشگاهها و سایر مکانهای عمومی از بارزترین سیاستهای تبعیضآمیز این گروه علیه زنان شمرده میشود. طالبان زنان را از کار در موسسههای داخلی و خارجی و سفر بدون محرم منع کردهاند. شماری از سازمانهای حقوق بشری و واحدهای سیاسی از جمله اتحادیه اروپا، سیاست طالبان در قبال زنان را «آپارتاید جنسیتی» خواندهاند. گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در تازهترین مورد سیاست طالبان در قبال زنان را جنایت علیه بشریت توصیف کرده است.
در این گزارش به مناسبت ۸ مارچ، روز جهانی همبستهگی زنان، به محدودیتها و ممنوعیتهای اعمالشده از سوی طالبان بر زنان پرداخته شده است. دستهبندی معلومات از محدودیتهای وضعشده طالبان علیه زنان نشان میدهد که این گروه بیش از ۲۰ فرمان علیه زنان صادر کردهاند که حقوق زنان را بهشکل سیستماتیک حذف کرده و باعث محرومیت کامل آنان از همه عرصههای زندهگی جمعی شده است.
کابینه مردانه طالبان
طالبان در جریان گفتوگوهای صلح دوحه پیوسته از تغییر و پذیرش حقوق زنان سخن گفتند. این گروه اما پس از به قدرت رسیدن، به تمام حرفهای خود پشت کرده و در نخستین اقدام که چشم مردم افغانستان و جهان به رهبران این گروه دوخته شده بود، کابینه خود را اعلام کرد که هیچ زنی در آن حضور نداشت. در حالی که در گذشته زنان در عرصههای مختلف سیاسی مشارکت داشتند. زنان در نظام جمهوری به کرسیهای بلند دولتی دست یافته بودند، وکیل، وزیر، معین، سفیر و والی بودند. افزون بر این، در همه نهادهای دولتی و خصوصی در سطوح مختلف حضور معنادار و قانونمند داشتند.
حذف وزارت امور زنان و برچیدن بساط حضور سیاسی زنان
طالبان روز جمعه، ۲۶ سنبله ۱۴۰۰، وزارت امور زنان را به وزارت امر به معروف و نهی از منکر تغییر دادند. پیش از آن، وزارت امور زنان در سطح کابینه و دولت، برای حمایت از حقوق زنان ایجاد شده بود. به باور شماری از زنان، حذف آن وزارت به معنای نادیده گرفتن حضور سیاسی و حقوقی زنان است. با حذف آن وزارت، دهها تن از کارمندان زن نیز بیسرنوشت شدهاند و تاکنون هیچ اطلاعی از وضعیت زندهگی کارمندان زن آن نهاد در دست نیست. در پیوند به حذف وزارت امور زنان، دختران معترض در کابل دست به اعتراض زدند. در حال حاضر هیچ زنی در سطوح مدیریتی و صحنه سیاسی در داخل کشور حضور ندارد و بساط کامل حضور زنان از تمام عرصهها برچیده شده است.
سرکوب اعتراضات زنان
پس از آنکه کابینه مردانه طالبان اعلام شد، زنان و دختران زیادی در افغانستان در برابر این اقدام اعتراض کردند. طالبان در مقابل، اعتراضهای زنان را بهشدت سرکوب کردند و هیچ امتیازی به زنان قایل نشدند. جنگجویان این گروه معترضان را مورد شکنجه و لتوکوب قرار دادند، شماری از آنان را بازداشت و از یک ماه تا چندین ماه زندانی کردند. طالبان در جریان اعتراضها شماری از معترضان را به قتل نیز رساندند. امید شریفی، فعال مدنی و بشیراحمد بیات، استاد مکتب انقلاب هرات، از جمله کسانیاند که در اعتراض خیابانی زنان در ۱۶ سنبله ۱۴۰۰ در نتیجه شلیک طالبان کشته شدند. در آن حادثه هفت تن زخمی شده بودند که یک زن نیز شامل زخمیان بود. یک روز پس از آن، وزارت داخله گروه طالبان اعلام کرد که راهپیمایان بدون اجازه این نهاد حق تظاهرات را ندارند. همزمان با این دستور طالبان، دهها زن در کابل اعتراض کردند که از سوی طالبان به شدیدترین شکل شکنجه، سرکوب و بازداشت شدند.
حذف کارکنان زن از نهادهای دولتی
طالبان یک ماه پس از تصرف قدرت به شمار زیادی از کارکنان زن در نهادهای دولتی دستور دادند که در خانه بمانند. این گروه به خانهنشینی زنان اکتفا نکردند و دستور دادند که «مردان خانه را به جای خودتان به وظیفه بفرستید.» طالبان در آغاز خانهنشینی کارکنان زن، دستور دیگری صادر کرده بودند که برمبنای آن زنان حق داشتند در یک روز مشخص که از سوی این گروه تعیین شده بود، در ادارههای دولتی حاضری امضا کنند، اما این حضور بهزودی از آنان گرفته شد. افزون بر کارکنان زن، افسران و قاضیان زن نیز سبکدوش شده و حتا مورد پیگرد قرار گرفتهاند. این گروه به تاریخ ۲ قوس ۱۴۰۰ دروازه انجمن مستقل وکلای مدافع افغانستان را بسته و اجازه فعالیت از وکلای مدافع زن را سلب کردهاند.
منع ورزش زنان
طالبان در جریان ماه سنبله ۱۴۰۰ فعالیتهای ورزشی زنان را غیرضروری خوانده و گفتهاند که چهره و بدن زنان در جریان ورزش پوشیده نمیشود، از همین رو این کار برای زنان جایز نیست. احمدالله وثیق که در آن زمان معاون وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان بود، در مصاحبه با شبکه تلویزیونی SBS استرالیا گفت: «ورزش زنان نه مناسب و نه ضروری است.» این گروه تمام مسابقات ورزشی زنان را ممنوع کرده است. در این مدت هیچ مسابقه ورزشی از سوی زنان بهشکل علنی برگزار نشده است. کمیته بینالمللی المپیک در جریان ماه سنبله سال جاری هشدار داد در صورت که زنان به فعالیتهای ورزشی دست پیدا نکنند، رابطه خود را با افغانستان قطع میکند.
جدایی صنفهای دانشجویان دختر و پسر
طالبان پس از آنکه دستور ممنوعیت کامل دختران بالاتر از صنف ششم را صادر کردند، دستور دادند که صنفهای دانشجویان پسر و دختر در دانشگاههای دولتی و خصوصی از هم جدا شود. این اقدام پس از آنکه با واکنش نهادهای تحصیلی خصوصی بنا بر نبود مکان و استاد روبهرو شد، این گروه گفت که در میان صنفها بین دختران و پسران پرده انداخته شود. اما بعدا دستور داد که روزهای درسی به طاق و جفت تقسیم شود تا دختران و پسران در روزهای جداگانه در دانشگاهها حضور یابند. وزارت تحصیلات عالی این گروه روز شنبه، ۳ ثور سال جاری، گفت که سه روز هفته برای دختران و سه روز دیگر برای پسران اختصاص داده شده است. طالبان در جریان آغاز درسهای دانشگاههای دولتی و خصوصی گفته بودند که آغاز فعالیتهای دانشگاهها تحت شرایط تازه زیر نام «پرده شرعی» مجاز است.
دستور ممنوعیت آموزش دختران
وزارت معارف طالبان روز جمعه، ۲۶ سنبله ۱۴۰۰، پس از یک ماه تعطیلی نهادهای آموزشی اعلام کرد که همه مکاتب خصوصی و دولتی به روی دانشآموزان پسر باز میشود. این گروه در آن زمان چیزی در مورد بازگشایی دروازههای مکتبهای دخترانه نگفت، اما در هنگام بسته شدن مکاتب اعلام کرده بود که دروازههای نهادهای آموزشی به روی دختران تا «اطلاع ثانوی و فراهم شدن شرایط» بسته میشود. دستکم دو سال از این «اطلاع ثانوی» میگذرد، اما خبری از بازگشایی مکاتب دختران به رغم فشارها و اعتراضهای جهانی نیست. با آغاز سال آموزشی، هزاران دختر به مکتب رفتند، اما با گریه به خانه برگشتند. روزنامه ۸صبح به اطلاعاتی دست یافت که نشان میدهد رهبری طالبان تصمیم گرفتهاند دروازههای مکتبها را برای همیشه به روی دختران ببندند. افزون بر این، یافتههای ۸صبح نشان میدهد که این گروه مانند حاکمیت دور نخست خود، نصاب آموزشی معارف را متناسب با ایدیولوژی خویش دگرگون میکند و خون و نفرت را به کتابها باز میگرداند. این در حالی است که پیش از سلطه طالبان حدود ۳.۷ میلیون دختر در سراسر کشور مصروف آموزش بودند.
ممنوعیت حضور زنان در پردههای تلویزیون
طالبان در پی فرمانهای تحمیلی بر زنان، از حضور زنان در پردههای تلویزیون جلوگیری کردهاند. این گروه در هفدهم ثور ۱۴۰۱ دستور دادهاند که مجریان و زنان خبرنگار، چهرههای خود را در پردههای تلویزیون بهصورت کامل بپوشانند. این گروه در شماری از ولایتها صدای گویندهگان زن در رادیوهای محلی را نیز ممنوع اعلام کرده است. در فرمان هشتمادهای طالبان که روز یکشنبه، ۳۰ عقرب منتشر شده، آمده است که درامهها و برنامههای تمثیلی که ممثل آن زن باشد، نیز ممنوع است. سخنگویان طالبان به پرسشهای زنان خبرنگار در افغانستان پاسخ نمیگویند و از آنها میخواهند که همکاران مردشان را به مصاحبه بفرستند. یافتههای یک نظرسنجی نشان میدهد که بیشتر این خبرنگاران از سوی طالبان تهدید شدهاند.
محدودیت سفر
طالبان به تداوم وضع ممنوعیت بر زنان، بر سفرهای زنان نیز محدودیتهای دستوپاگیری وضع کردهاند. این گروه در 4 حمل سال جاری به تمام شرکتهای مسافربری دستور داده تا به زنانی که محرم شرعی ندارند، اجازه سفر و خرید تکت داده نشود. این وزارت در قوس ۱۴۰۰، به رانندههای موترهای شهری و مسافربری نیز دستور داده بود که زنان «بیحجاب» را در موترهایشان سوار نکنند. در آن دستور گفته شده بود که رانندهها حق ندارند زنان را در سفرهایی که بیش از ۷۲ کیلومتر است، بدون محرم انتقال بدهند. این اقدام واکنشهای جهانی را نیز برانگیخت؛ اما طالبان توجه به آن نکردند و گفتند که زنان برای سفر نیاز به «محرم شرعی» دارند.
حجاب اجباری
طالبان در جنب سایر محدودیت و ممنوعیتهای اعمالشده بر زنان، دستور حجاب اجباری را نیز صادر کرده و گفتهاند که زنان باید بهصورت کامل روی خود را بپوشانند. براساس دستور طالبان، بهترین حجاب «برقع/چادری» است. این گروه در یک دستور نهمادهای گفته است در صورتی که زنان به این امر تمکین نکنند، مرد خانواده آنان مجازات میشود.
افزون بر این، طالبان تصاویر زنان را از آرایشگاهها و دیوارهای رنگی پاک کردهاند. این گروه تبلیغات گستردهای را در ماه جدی سال ۱۴۰۰ در مورد حجاب مورد نظر خود به راه انداخت. طالبان بلبوردهای زیادی را در سطح شهر نصب کردند. تصاویری را که این گروه تبلیغ میکردند، نشان میداد که تمام صورت زنان پوشانده است.
این گروه در یک دستور دیگر سر مانکنهای لباسهای زنانه را قطع کرده و به زنان دستور داده که بدون ضرورت از خانه بیرون نشوند. در مقابل زنان و دختران معترض کارزار «نه به حجاب اجباری» را راهاندازی کردند، اما از سوی طالبان سرکوب شدند.
منع ورود زنان به تفریحگاه، ورزشگاه و حمام عمومی
طالبان به تداوم سیاستهای محدودکننده علیه زنان، آنان را از رفتن به پارک تفریحی، حمام عمومی زنانه و ورزشگاه نیز منع کردهاند. در آغاز حاکمیت دور دوم این گروه، برای پارکهای تفریحی تقسیماوقات تعیین کرده بودند که زنان و مردان همزمان به تفریح نروند، اما بعدا ورود زنان بدون حضور محرم را نیز ممنوع کردند. منع ورود زنان به پارکهای تفریحی، با واکنشهای گسترده از جمله از سوی اتحادیه اروپا مواجه شده است.
طالبان حمامهای عمومی زنانه را نیز بسته و به زنان دستور دادهاند که از حمامهای خصوصی با «رعایت حجاب اسلامی» استفاده کنند.
علاوه بر مسدود شدن حمامهای عمومی زنانه، ورزشگاهها نیز به روی زنان مسدود شده است. طالبان روز شنبه، ۳۱ ثور ۱۴۰۱، دستور دادند که مکانهای ورزشی به روی زنان مسدود شود. در واکنش به این اقدام، دختران و زنان ورزشکار در یک اقدام نمادین با چادری فوتبال کردند و اعتراض خود را به نمایش گذاشتند، اما سودی نداشت.
منع رانندهگی و عدم صدور جواز رانندهگی به زنان
طالبان در کنار سایر ممنوعیتها و محدودیتها علیه زنان، صدور جواز رانندهگی برای زنان را نیز منع کردهاند. مرکز آموزش رانندهگی در افغانستان پیش از این گفته است که مسوولان ترافیک طالبان توزیع جواز رانندهگی برای زنان را متوقف کرده است. این نهاد گفته است که براساس دستور شفاهی طالبان، از توزیع جواز رانندهگی به زنان جلوگیری صورت گرفته است.
محدودیت در انتخاب رشتههای تحصیلی
طالبان پیش از اینکه زنان را از ادامه تحصیل محروم کنند، انتخاب رشتههای تحصیلی را در آزمون کانکور برای آنان محدود کردند. این گروه آزمون کانکور را در ماه میزان سال روان برگزار کردند که در آن انتخاب رشتههای تحصیلی برای زنان و دختران محدود شده بود. دختران و زنان از انتخاب رشتههای انجنیری، زراعت، اقتصاد، معادن، ژورنالیسم و وترنری محروم شدهاند. طالبان گفتهاند که زنان «قابله و معلم شوند کافی است.»
منع تحصیل زنان
طالبان پس از بستن دروازههای مکتبهای متوسطه و لیسه به روی دختران، دروازههای نهادهای تحصیلی دولتی و خصوصی را نیز به روی آنان بستهاند. وزارت تحصیلات عالی این گروه روز سهشنبه، ۲۹ قوس 1401، با صدور مکتوبی گفته است که زنان و دختران «تا اطلاع ثانوی» از حضور در نهادهای تحصیلی خودداری کنند. براساس مکتوبی که به تاریخ ۲۸ قوس سال جاری صادر شده، ندامحمد ندیم، سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان، گفته است که همه دانشگاهها ملزم به رعایت این دستور هستند. این مقام طالبان تاکید کرده که این تصمیم برای «جلوگیری از رذایل» و «اجرای شریعت» اتخاذ شده است. پیش از اعلام این دستور، روزنامه ۸صبح به اطلاعاتی دست یافته بود که نشان میداد طالبان دروازههای دانشگاهها را به روی زنان میبندند.
ممنوعیت کار زنان در سازمانهای غیردولتی
وزارت اقتصاد طالبان روز شنبه، ۳ جدی 1401، به همه موسسههای داخلی و خارجی دستور داده که فعالیتهای کارمندان زن را تا اطلاع ثانوی متوقف کنند. براساس این مکتوب، نهادهایی که از دستور طالبان سرپیچی کنند، جواز کارشان لغو میشود. این اقدام طالبان با واکنشهای تند و گسترده بینالمللی مواجه شده است. برخی از موسسهها ادامه کار خود را منوط به حضور زنان اعلام کردهاند. مقامهای ارشد سازمان ملل متحد برای رفع این ممنوعیت به کابل سفر کردند، اما تلاش آنان تاکنون نتیجه ملموسی در قبال نداشته است. در واکنش به تعلیق کار زنان در موسسات، سازمان ملل متحد اعلام کرده است که ارایه کمکهای بشردوستانه و حیاتی به میلیونها تن در افغانستان تضعیف خواهد شد. براساس بررسیهای سازمان ملل، فرمان منع کار زنان، ۸۶ درصد فعالیت سازمانهای غیردولتی را از کار انداخته است.
مسدود شدن خانههای امن
خانههای امن که به پناهگاه قربانیان خشونتهای خانوادهگی نیز معروف بود، با سلطه طالبان از بین رفته است. با برگشت طالبان به قدرت، بسیاری از مسوولان این خانهها به دلیل هراس از طالبان خانههای امن را ترک کرده و به جاهای نامعلومی رفتهاند. روزنامه ۸صبح با شماری از کارمندان خانههای امن صحبت کرده است که در وضعیت ناگواری به سر میبرند. یکی از کارمندان یک خانه امن در صحبت با ۸صبح میگوید: «وقتی طالبها آمدند، مسوولان ما گفتند که قربانیان خشونت را به خانوادههایشان یا نزدیکانشان تسلیم کنید و خود را از این مسوولیت بیغم کنید، ما نمیتوانیم در مقابل طالبان از جان شما دفاع کنیم.» او میافزاید که شماری از قربانیان خشونت که به خانههایشان برگشتهاند، کشته شدهاند و آنانی که زندهاند، پیوسته در شکنجه فزیکی و روحی به سر میبرند. طالبان زنان بدون «محرم شرعی» را اجازه سفر و حضور در مکانهای عمومی ندادهاند. به گفته برخی از کارمندان این خانهها، آنها پیامهای هشداردهنده از سوی برخی از جنگجویان طالبان نیز دریافت کردهاند.
اعمال محدودیتهای طالبان و خودکشی زنان
طالبان با وضع ممنوعیتهای دستوپاگیر علیه زنان، امید آنان را به یأس مبدل کردهاند. شماری از زنانی که در چنگ جنگجویان طالبان میافتند، یا در دام خشونتهای خانوادهگی بند میمانند و راهی برای گریز یا تغییر وضعیت ندارند، دست به خودکشی میزنند. در جریان سلطه طالبان دهها زن در نتیجه سیاستهای مستقیم طالبان دست به خودکشی زدهاند. تنها در جریان 10 روز ماه حوت سال جاری حدود ۱۰ زن و دختر خودکشی کردهاند. ارقام این خودکشی بهشکل بیپیشینهای افزایش یافته است، بهگونهای که تنها به تاریخ 7 حوت سه خودکشی ثبت شد. روزنامه ۸صبح دریافته است که بهطور اوسط در جریان هر ماه بیش از ۱۰ زن در نتیجه محرومیتها و خشونتهای خانوادهگی ناشی از سیاستهای زنستیزانه طالبان خودکشی کردهاند. در جریان پنج ماه گذشته حدود ۶۰ زن در کشور دست به خودکشی زدهاند. علاوه بر خودکشی زنان، دهها زن در افغانستان به قتل رسیدهاند و هیچ گروهی مسوولیت آن را برعهده نگرفته است.
افزایش ازدواجهای اجباری و زیرسن
اعمال محدودیتهای طالبان علیه زنان مشکلات فراوانی برای دختران و زنان در کشور به وجود آورده است. یافتههای روزنامه ۸صبح نشان میدهد پس از آنکه طالبان دختران و زنان افغانستان را از حقوق انسانیشان محروم کرده و فضای عمومی را به روی آنان بستهاند، بستر «فروش و ازدواجهای زیر سن» دختران در کشور بهشدت گسترش یافته است. پیش از این روزنامه ۸صبح با شماری از قربانیان این رویدادها گفتوگو کرده که در گزارش جداگانه منتشر شده است. براساس آن گزارش، طالبان از بیچارهگی و تهیدستی مردم سوءاستفاده کرده و به دختران باکره چشم دوختهاند و در شماری از ولایتها در جریان یک سال زن دوم و سوم نیز گرفتهاند. روزنامه ۸صبح به اطلاعاتی دست یافته که یک مقام طالبان در ولسوالی جرم ولایت بدخشان در حالی که دو زن داشته، یک دختر دیگر را به زور به نکاح خود درآورده و والی این گروه برای بدخشان به خانه پدر دختر رفته است. این مرد بارها از سوی طالبان تهدید شد و سرانجام با رفتن والی طالبان مجبور شد دخترش را بهعنوان سومین همسر یک قوماندان طالب، به ازدواج او درآورد.
دیدگاه دختران و زنان معترض به مناسبت ۸ مارچ
زنان و دختران معترض ۸ مارچ را روز نمادین همبستهگی زنان میدانند و تاکید میورزند که با توجه به شرایط موجود در کشور، زنان باید بیشتر از گذشته بر محور واحد جمع شوند و نیروهای سیاسی و مردمی را در سراسر جهان علیه طالبان بسیج کنند. به گفته شماری از این زنان، اگر اعتراضهای گسترده و حضور معنادار زنان در خیابانها نمیبود، امروز طالبان در وضعیت بهتری به سر میبردند. شماری از زنان و دخترانی که تجربه زندانی شدن از سوی طالبان را دارند، در صحبت با روزنامه ۸صبح میگویند که سخن از تغییر طالب «خودفریبی و بازی با افکار عامه» است. آنانی که تجربه زندان طالبان را دارند، میگویند که باید مردم مصممتر و قویتر از قبل در کنار زنان و مطالبات این قشر جامعه بایستند و نگذارند زنان بیشتر از این قربانی سیاستهای افراطگرایانه طالبان شوند.
مرسل عیار، از بانوان معترض که ۱۳ روز را در بازداشت طالبان به سر برده است، به روزنامه ۸صبح میگوید: «مرا همیشه با موبایل تهدید میکردند و زنگ میزدند. فکر میکردم شاید این کار را میکنند که بترسم و از اعتراض دست بکشم، اما همیشه به اعتراضات خود ادامه دادم. متاسفانه مرا در دوم فبروری دستگیر کردند و مدت ۱۳ روز در بازداشت طالبان بودم.»
بانو عیار میافزاید: «طالبان در اولین گام زنان را بهگونه کامل از جامعه حذف کردند. زنان اعتراض کردند، به خیابان آمدند، اما از سوی طالبان سرکوب شدند و اعتراضها را به خشونت کشاندند. زنان و دختران معترض بازداشت و تهدید شدند. دختران مجبور به ترک خانههایشان شدند. با وجود فشارها و سرکوب گسترده طالبان، زنان از اعتراض حقطلبانه دست نکشیدند و در داخل و بیرون از کشور پیوسته برای اعاده حقوقشان مبارزه کردند. علیه اقدامات طالبان معترض هستند.»
کریمه (نام مستعار) یکی دیگر از دختران معترض است. او نیز تجربه بازداشت شدن را پشت سر گذاشته است. کریمه که با ضمانت خانوادهاش از بند طالبان رها شده، میگوید اگر این گروه بار دیگر بداند که به اعتراضهای مدنی و حقطلبانه ادامه میدهم، این بار آینده پیشبینیناپذیری خواهم داشت. او در صحبت با روزنامه ۸صبح میافزاید: «۸ مارچ فرصت مناسب برای زنان افغانستان در جهان است که خیابانها را در اختیار بگیرند، فریاد خفته زنان کشور را فریاد بکشند و از این روز استفاده خوب برای زنان وطن کنند.»
زنان در حالی در افغانستان و سایر نقاط جهان از ۸ مارچ گرامیداشت میکنند که طالبان با اعمال سیاستهای تبعیضآمیز زنان را از بیشتر حوزههای زندهگی عمومی و دسترسی به عدالت محروم کرده و همه زمینههای تبارز استعداد و ظرفیتهای آنان را گرفتهاند؛ بهگونهای که افغانستان تنها کشوری در جهان است که هیچ زنی در آن در عرصههای سیاسی و اجتماعی حضور ندارد. این گروه به رغم فشارها و اعتراضهای جهانی، به اعمال سیاست ممنوعیت و محدودیت بر زنان ادامه داده است. همه کشورهای جهان به شمول کشورهای اسلامی و سازمان همکاری اسلامی رفتار طالبان در قبال زنان را محکوم کردهاند. طالبان اما میگویند که در پرتو شریعت اسلامی به زنان حق قایلاند و کشورهای دیگر نباید در امور داخلی افغانستان دخالت کنند.