سخن زن

در اتاق دنج و تاریک که یک پنجره به آسمانی که از آن حس غربت می‌بارد انتظار فرزندش را می‌کشد. با تسبیح در دست و چشمان اشک‌بار زیر لب دعا می‌خواند و برگشت فرزندش را از خدایش می‌طلبد. با هر صدایی که می‌شنود از جا...

به حالت خود و هزاران هموطنم که همچون من شب‌ها را بر ریگ روان، سنگ‌ها و سرگین حیوانات خوابیده بودند ناراحت شدم. چه کسی ما را به این سرنوشت رساند؟ جرم و گناه این نسل جوان چه بود که این گونه از وطن طرد شد؟...

سرانجام از خاک وطنم بیرون شدیم؛ خاکی که همواره برای آزادی و آزاد بودن جغرافیایش، جان فرزندانش را هزینه کرده است. فرزندان این کشور نسل‌هاست که برای بقای آزادی آن پا‌به‌پای هم در کوه‌ها، صخره‌ها، دشت‌ها و بیابان‌هایش گام گذاشته و جان داده‌اند تا این خاک...

ساعت ۱۰:۳۰ قبل از ظهر بود و من تازه از امتحان پنجم و نهایی سمستر هشتم به خانه برگشته‌ بودم. اعضای خانواده‌ام را با چهره‌های آشفته و نگران پیدا کردم. از مادر شوهرم پرسیدم که آیا اتفاقی افتاده است؟ گفت: «طالبان تلاشی خانه‌به‌خانه دارند.» این سخت...

زمانی که دولت جمهوری به دست گروه طالبان سقوط کرد، دانشجوی سمستر چهارم اکادمی نظامی پولیس در کابل بودم. سقوط دولت به دست این گروه، سقوط زنده‌گی و رویای همه‌ دختران افغانستان بود. لحظه‌های خوف‌ناکی که ولایت‌ها یکی پس از دیگری به دست گروه طالبان...

این روزها بیش از همه‌چیز آرزو کرده‌ام که ای کاش آرزوهای بلندپروازی ‌نمی‌کردم. ای کاش میان واژه‌هایی که سرشار از موفقیت‌ها و شادی‌ها بود، نمی‌رقصیدم. ای کاش دانشم را این‌همه شعار نمی‌دادم. کاش به خوش‌بختی خودم و دیگر هم‌سن‌وسالانم نمی‌نازیدم. چه شد آن‌همه تعریف صفات...

رفیق! قرارمان همین بود، نه؟! من سراغت را نگرفتم، تو دریاب مرا. گفته‌ بودم که در این غربت به حال خودم رهایم مکن. این روزها باز زمان تنگ گشته‌ است بر من. زمین انگار خرد شده است. کجایم من؟ نمی‌دانم. گویی میان دو سنگم. قلبم...

مسیر را نیمه‌تمام گذاشته پیاده شدیم. نه به این دلیل که از بوی بد موتر خسته شده باشیم یا از فضای سرسبز و باران‌زده‌ بیرون خوش‌مان آمده باشد، فقط پیاده شدیم بی‌آن‌که فکر کنیم برای چه. راه زیادی تا خانه مانده بود. ما هم خسته...

هر لحظه زنده‌گی یک زن در افغانستان مانند پا گذاشتن روی زمین پر از ماین است. برای همین مسیری را که من طی کرده‌ و می‌کنم، مسیر دشواری است. من از طفولیت عاشق خبرنگاری بودم. کم کم داشتم روی هدف‌هایم کار می‌کردم، با خود می‌گفتم...

«زنی که پیچه‌اش در جنگ سفید شده است.» این تعریفی است که او از خود دارد. امروز آمده‌ام پای سخنانش بنشینم که سفره دل را باز و چراغ حافظه‌اش را روشن کند تا چیزی از تاریخ زیسته‌ مردم در سال‌های گذشته حاصل شود. حرف از...