د انقلابونو او لویو مدني اعتراضونو لامل (لکه څنګه چې په ایران او افغانستان کې پېښېږي) د استبدادي رژیمونو شتون دی. د عربي پسرلي لامل، په هېواد کې د ننه او بهر د ایرانیانو پراخ لاریونونه، هره ورځ په افغانستان کې سړکونو ته د ځوانو نجونو راوتل او داسې نور، د دیکتاتورانو شتون یا واکمني او د هېوادوالو په ځانګړې توګه د ښځو له ازادۍ څخه محرومول دي. د ایران او افغانستان د ښځو غوښتنې مبهم، تازه او د نړۍ د نورو اتباعو له غوښتنو سره توپیر نه لري. د دغو دوو پارسي ژبو ټولنو د ښځو هیله د دوی “حق”، د دوی طبیعي او انساني حق دی، یعنې آزادي. دا ښځې غواړي چې په خپل وطن کې ازاد ژوند وکړي او د ژوند ټول هغه حقونه او امتیازات ولري چې ښځې او د نورو ټولنو ټول وګړي لري او تجربه کوي. خو د ايران او افغانستان د مذهبي رژيمونو استدلال دا دی چې الله تعالی مسلمانو ښځو ته د ژوند د نورو امتيازاتو د برابرولو حق (آزادي) او مساوي حق نه دی ورکړی. نو پر ښځو باندي د اسلامي شريعت پلي کولو باندې ځانونه مکلف ګڼي.
له همدې امله په لږ توپیر سره د دواړو هېوادونو د ښځو د ټولنې پراخ مدني اعتراضونه د دواړو مذهبي رژیمونو (ایران او افغانستان) پر ضد رامنځته شوي دي. په کابل کې د نجونو د ښوونځيو د پرانستلو او د ازادۍ د ترلاسه کولو لپاره د ځوانو نجونو لاريون وسله وال پلويان هم لري.
داسې ښکاري چې د تاریخ په دې پړاو کې، دا د ښځو وار دی. ښایي دا ځل به ښځې وي چې د تاریخ دوره بدله کړي او د ایران او افغانستان اتباعو ته به ازادي ورکړي. ځکه چې د ایران او افغانستان ښځې د خپلې خاورې د تاریخ په ډېرو سختو شېبو کې د خپلې ټولنې د ازادۍ لپاره مبارزه کوي، چې په دواړو کې مذهبي، د ښځو ضد او ایډیالوژیکي رژیمونه حاکم دي، له مدني انقلابونو (اکثره) د نارینه وو له شتون او ملاتړ پرته). د ایران د ښځو مدني انقلاب د خپل هېواد د یوې ځوانې نجلۍ د وژلو په تړاو د نړۍ د ټولو سیاستوالو، اداکارانو او مشهورو شخصیتونو پام ځان ته اړولی دی. د ایران د ښځو مدني انقلاب په ایران کې دننه د اتباعو لویه برخه راوپاروله او موږ ویلای شو چې له ایرانه بهر ټول ایرانیان هم ورسره وو او په دیارلس ورځو کې یې د واکمن مذهبي رژیم په ننګولو وتوانیدل. د افغانستان په مقابل کې د ایراني ښځو مظاهرې پراخې، همغږې او ښکاره شعارونه لري. د ایران په ټول هیواد کې مظاهرو د اسلامي جمهوریت له لومړۍ درجې چارواکې هم وځورول.
په کابل کې د “اسلامي امارت” له جوړېدو وروسته، یوازینی ځواک چې په بشپړه توګه په مدني او بې وسلې ډول د طالبانو پر وړاندې ودرېد، د ښځو ټولنه (په ځانګړې توګه ځوانې نجونې) دي. ځوانې افغانې نجونې څو ځلې د کابل په واټونو کې له طالبانو سره مخامخ شوې دي. خو د طالبانو ډله د ایران د اسلامي جمهوریت د پولیسو په څېر روزل شوې او تربیه شوې نه ده. هغه طالب جنګیالي چې په کابل او د هېواد په نورو ولایتونو کې د ځوانو نجونو د اعتراضونو د ځپلو لپاره ګمارل شوي، بې سواده، بې تعلیمه، وحشي او وژونکي دي. دوی په ژوره توګه په دې باور دي چې ښځه حق نه لري چې له محرم پرته له کوره ووځي، دا پرېږده چې د خپلې ازادۍ او د نورو د ازادۍ لپاره د کابل په واټونو کې شعارونه ورکړي او چیغې ووهي. په همدې خاطر طالب جنګیالي مظاهره کوونکې ښځې په ټوپکو او لختو وهي او مظاهرې خاموشوي. پر دې سربېره د کابل واکمنې وسله والې ډلې څو څو ځلې د محکمې له حکم پرته اعتراض کوونکي ځوانې نجونې له خپلو کورونو نیولي او زندانونو ته یې لېږدولي دي.
د ایران ښځې د نارینه وو ټولنه له ځانه سره لري او په وروستیو سترو مظاهرو کې د ایران د اسلامي جمهوریت پر ضد سره ولاړې دي، خو د افغانستان ځوانې نجونې یوازې د کابل په واټونو او کوڅو او د افغانستان نور ولایتونو کې د نړۍ د تر ټولو متشدد وسله والو پر ضد مظاهرې کوي. ښايي د دې لپاره چې د افغانانو سړیو يوې برخې د هندوکش له غرونو او درو څخه د طالبانو پر ضد وسله واله مبارزه پيل کړې وي. په افغانستان کې اوس یو مدني حرکت (د افغان ښځو ټولنه) او یو وسله وال غورځنګ (ملي مقاومت جبهه او څو نورې چریکي ډلې) د طالبانو پر ضد ولاړ دي او په تیر کال کې په دې توانیدلي چې د طالبانو د دیني او اخوندي حکومت په رسمیت پیژندلو مخه ونیسي.
د افغان ځوانانو وسله وال مقاومت او د نجونو د ښوونځیو د پرانیستو، دندو او دولتي ادارو او نورو ادارو ته د ښځو د راستنېدو او د هېواد په چارو کې د ونډې اخیستنې لپاره د کابل په واټونو کې لاریونونه په ورته وخت کې د یو واحد هدف لپاره پر مخ روان دي. او دا دواړه برخې د آزادۍ خوښونکو ځواکونو ملاتړ او ستاینه یې د ټولنې لخوا تر سره کیږي.